[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Poirot wysiadÅ‚ z taksówki przed bramÄ… ScotlandYardu i natychmiast dopadÅ‚a go pani Oliver. Pan Poirot! Cudownie, że pana spotykam! Czy może mi pan przyjść z pomocÄ…? Enchanté, madame*.Co mam zrobić? ProszÄ™ zapÅ‚acić za mnie za taksówkÄ™.Nie wiem, jak to siÄ™ staÅ‚o, ale wzięłam toreb-kÄ™, w której trzymam pieniÄ…dze na wyjazdy zagraniczne, a ten czÅ‚owiek nie chce wziąćfranków, lirów ani marek!Poirot rycersko wrÄ™czyÅ‚ jej trochÄ™ drobnych i weszli razem do budynku.Gdy wprowadzono ich do gabinetu nadinspektora Battle a, ten siedziaÅ‚ za stoÅ‚emi wyglÄ…daÅ‚ jeszcze sztywniej niż zwykle. ZupeÅ‚nie jak nowoczesna rzez
ba  szepnęła pani Oliver do Poirota.Battle wstał, uścisnęli sobie ręce i usiedli. Pomyślałem, że czas na małe spotkanie  powiedział oficer policji. Chcielibyście zapewne dowiedzieć się, jak mi idzie, a ja jestem ciekaw, czego wy do-konaliście.Czekamy tylko na pułkownika Race a i zaraz&W tej chwili drzwi otwarły się i wszedł pułkownik. Przepraszam za spóz
nienie, Battle.Jak się pani ma, pani Oliver? Hallo, paniePoirot.Bardzo mi przykro, że was tu trzymałem, ale wyjeżdżam jutro i musiałem do-* fr.Z przyjemnością.102patrzeć mnóstwa spraw. Dokąd pan się udaje?  zapytała pani Oliver. Mała myśliwska wyprawa do Beludżystanu. Chyba nie jest tam najspokojniej  rzekł Poirot uśmiechając się ironicznie. Musi pan być ostrożny. Będę uważał  odparł Race.Jego głos był poważny, ale oczy błysnęły. Ma pan coś dla nas?  spytał Battle. Tak, informacje dotyczące Desparda.Proszę&Podsunął mu plik papierów. Jest tu masa danych.Większość zupełnie nieistotna, o ile się orientuję.Nie ma nicprzeciw niemu.Dzielny facet.Czyste akta.Ma posłuch u podwładnych.Tubylcy wszę-dzie lubią go i ufają mu.W Afryce nadano mu imię  Człowiek, który trzyma usta za-mknięte i sądzi sprawiedliwie. Biali zgodnie twierdzą, że Despard jest Pukka Sahib.Z
wietnie strzela.Zimna krew.Przewidujący.Zasługuje na zaufanie.Battle, niewzruszony tą pochwałą, zapytał: Czy wiążą się z nim jakieś nagłe zgony? Położyłem specjalny nacisk na tę sprawę.Jest coś, co go może obciążać.Jego to-warzysz został rozszarpany przez lwa.Battle westchnął. Nie o to mi chodzi. Wytrwały z pana zawodnik, Battle.Udało mi się znalez
ć tylko jedno zdarzenie,które mogłoby pasować do pańskiego rejestru.Wyprawa w głąb Ameryki Południowej.Despardowi towarzyszył słynny botanik, profesor Luxmore z żoną.Profesor zmarł nafebrę i został pochowany gdzieś w Amazonii. Na febrę, co? Tak, ale będę grać z panem fair.Jeden z tragarzy (który został, nawiasem mówiąc,zwolniony za kradzież), opowiedział inną historię.Profesor podobno nie zmarł na fe-brę, tylko został zastrzelony.Nie potraktowano tego poważnie. Może należałoby to zrobić?Race potrząsnął głową. Przedstawiłem panu fakty.Prosił pan o nie, ma pan prawo je znać, ale założę się,że zamordowanie Shaitany to nie jego robota.Despard jest czysty, Battle. Niezdolny do morderstwa?Pułkownik Race zawahał się. Niezdolny do tego, co ja nazwałbym morderstwem. Ale byłby w stanie zabić człowieka, gdyby miał wystarczający powód, aby to zro-bić? Gdyby zabił, powód na pewno byłby wystarczający!103Battle potrząsnął głową. Człowiek nie ma prawa sądzić innego człowieka i nie może brać prawa w swo-je ręce. To się zdarza, Battle, to się zdarza. To się nie może zdarzać.Co pan na to, panie Poirot? Zgadzam się z panem.Nigdy nie aprobowałem morderstwa. Cóż za zabawny sposób przedstawienia sprawy  zauważyła pani Oliver  zu-pełnie jakby to było polowanie na lisa albo strzelanie do kaczek.Nie uważacie, że nie-którzy ludzie powinni zostać zamordowani? Bardzo możliwe. No właśnie! Pani mnie nie rozumie.Ofiara mniej mnie interesuje niż wpływ, jaki wywieramorderstwo na charakter zabójcy. A co z wojną? Nawet na wojnie nie przysługuje nikomu prawo do prywatnego osądu, a to wła-śnie jest tak niebezpieczne.Kiedy człowiek jest przekonany, że wie, komu powinnosię pozwolić żyć, a komu nie  wówczas staje się najbardziej niebezpiecznym morder-cą: takim, który zabija nie dla korzyści, lecz dla idei.Uzurpuje sobie działalność le bonDieu.*Pułkownik Race podniósł się. Przepraszam, że nie mogę z wami zostać.Mam za wiele pracy.Chciałbym zoba-czyć, jak to się wszystko skończy.Nie byłbym jednak zdziwiony, gdybyście nigdy do ni-czego nie doszli.Nawet jeśli odkryjecie, kto to zrobił, rzecz może okazać się niemożliwado udowodnienia.Dałem panu fakty, o które pan prosił, ale sądzę, że Despard nie jestczłowiekiem, którego pan szuka.Nie wierzę, żeby kiedykolwiek popełnił morderstwo.Shaitana mógł słyszeć plotki o śmierci profesora Luxmore a, ale nic ponadto.Despardjest czysty i sądzę, że nie jest mordercą.A znam się na ludziach. Jaka jest pani Luxmore?  zapytał Battle. Mieszka w Londynie, gdzieś w South Kensington, wobec tego może się pan samprzekonać.Adres znajdzie pan w tych dokumentach.Ale powtarzam, Despard nie jestwinien.Pułkownik Race opuścił pokój sprężystym krokiem myśliwego.Kiedy drzwi się za nim zamknęły, Battle pokiwał głową w zamyśleniu. Przypuszczalnie ma rację  powiedział. Pułkownik Race zna się na ludziach.Jednak nie można z góry przesądzać.Przejrzał stos dokumentów na stole, robiąc od czasu do czasu notatkę na leżącymobok bloczku.* fr.Dobrego Boga.104 A więc, nadinspektorze Battle  zagadnęła go pani Oliver  czy nie zamierzapan powiedzieć nam, co pan zdziałał?Nadinspektor uśmiechnął się leniwie, szerokim uśmiechem, który rozjaśnił jego ka-mienną twarz. To jest niezgodne z przepisami, pani Oliver.Mam nadzieję, że pani zdaje sobiesprawę z tego. Nonsens  odparła pani Oliver. Nie przypuszczam ani na chwilę, że powienam pan coś, czego nie chce pan ujawnić.Battle potrząsnął głową. Nie  powiedział zdecydowanie. Karty na stół.To moja zasada w tej sprawie.Zamierzam grać fair.Pani Oliver przysunęła się z krzesłem. Proszę więc nam powiedzieć  szepnęła błagalnie. Jeżeli chodzi o morderstwo Shaitany, nie posunąłem się ani o krok.Przejrzeliśmyjego papiery, ale nie znalez
liśmy nawet cienia wskazówki.A teraz czwórka podejrza-nych.Kazałem ich śledzić, ale na razie brak widocznych rezultatów.Właściwie tegooczekiwałem.Jak pan Poirot powiedział, jest jedna nadzieja: przeszłość.Musimy do-wiedzieć się, jakie zbrodnie ci ludzie popełnili (jeżeli w ogóle je popełnili.OstatecznieShaitana mógł pleść głupstwa, aby zrobić wrażenie na panu Poirocie).Może to namwskaże, kto zamordował Shaitanę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

czarkowski.pev.pl