[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie wiadomo, jak bysię wszystko potoczyło, gdyby nie szybka interwencja naczelnika powiatu von Kleista-Retzowa.Z pomocą naprędce zebranej policji położył kres powstaniu.Niedługo potemsejmik powiatowy przeznaczył kilkadziesiąt tysięcy reichsthalerów na zakup rosyjskiegożyta, aby upiec chleb i rozdać głodującym.Ale metoda kija i marchewki nie mogła rozwiązaćpodstawowego problemu.W niedzielę drugiego kwietnia 1848 roku nastąpił nowy wybuchprzemocy, gorszy od poprzedniego, skierowany tym razem przeciwko mieszkańcomżydowskiego pochodzenia, przede wszystkim zamożnym.Dom Aschera ucierpiałnajbardziej, choć ocaliła go straż miejska, która wezwała miejscowych karabinierów.Mimoto Ascher Levy nadal nie chciał dostrzec, że jest to początek końca.W południowych Niemczech głodujący chłopi powstali przeciwko podatkom, któremusieli płacić właścicielom ziemskim.Nie chcieli ustąpić nawet wtedy, gdy wkroczyłaarmia.W marcu 1848 roku Fryderyk Wilhelm IV rozkazał kawalerii stłumić demonstracje naulicach Berlina.Moritz Gottschalk napisał: Możesz uważać się za szczęściarza, że nie byłeśświadkiem tych wydarzeń.Nawiasem mówiąc, radzę ci pozbyć się czym prędzej wszystkichudziałów w przedsiębiorstwie kolejowym .Ale nic nie było w stanie podważyć ufnościAschera Levy ego w królewską sprawiedliwość.Wysłał on kuzynowi długą i szczegółowąodpowiedz, w której stwierdzał, że sprzedaż tych akcji w tak strasznym czasie byłabyrównoznaczna ze zdradą wobec króla.Ta lojalność miała go słono kosztować i choć zwyklebył rozważny w interesach, poniósł wielkie straty.Choć były to wydarzenia o historycznej wadze, znoszące kraj w nieznanym kierunku, naAscherze nie zrobiły wrażenia.Nie uznał zebrania Zgromadzenia Narodowego wefrankfurckim kościele pod wezwaniem świętego Pawła ani za ważne, ani godne wsparcia,mimo iż pięciu żydowskich członków wzięło udział w tej sesji konstytucyjnej.Pozostałniewzruszony, gdy Eduard Martin von Simson został wybrany na przewodniczącego26 parlamentu.Simson, ochrzczony %7łyd z K�nigsbergu21 od lat głosił potrzebę zjednoczeniaNiemiec pod rządami silnego i mądrego władcy.Dwadzieścia osiem państw niemieckichpoparło konstytucję proponowaną przez Simsona.Ascher jednakże pozostał wierny swemukrólowi, który w kwietniu 1849 roku odrzucił ze wstrętem propozycję przyjęcia koronyimperium, symbolizującej zjednoczone Niemcy bez Austrii, zaoferowanej mu przeddelegację, na której czele stał Simson.Ascher w pełni zgadzał się z Fryderykiem WilhelmemIV, który napisał: Na litość boską, czy oczekuje się, że prawowity król przyjmie takie nakrycie głowy,zrobione z gnoju i szmat? Czy Król Prus, który cieszy się błogosławieństwem z pewnościąnajszlachetniejszej, jeśli nie najstarszej korony, ma włożyć taki przedmiot? [.] Jeślitysiącletnia korona narodu niemieckiego, odłożona na czterdzieści dwa lata, ma zostać terazprzekazana raz jeszcze, uczynię to ja i mnie równi.Biada temu, który przejmuje to, do czegonie ma prawa! .Koronę, którą król odtrącił w Białej Komnacie pałacu miejskiego w Berlinie, zabrano zpowrotem do Frankfurtu koleją.W odpowiedzi na to akcje na giełdzie poleciały na łeb naszyję, a najbardziej ucierpiały akcje przedsiębiorstw kolejowych.Mimo to Ascher Levy byłzadowolony - król był górą, a parlament frankfurcki upadł.Na Brunnenstrasse 14 powoli wprowadzano zmiany.Staroświeckie meble zastąpionobiedermeierem, a lampy gazowe zajęły miejsce świec.Nowoczesne oświetlenie ułatwiło pracę Ascherowi, który miał już kłopoty ze wzrokiem imusiał nosić okulary.Sąsiedzi zachwycali się okrągłymi stolikami spoczywającymi naszerokich rzezbionych nóżkach i fotelami obitymi aksamitem w brązowo-złote pasy.Zcianypokryto czystym jedwabiem w jasnym kolorze.Na urodziny Fanny kupiła panu domuogromną bibliotekę z przeszklonymi drzwiami.W środku starannie ustawiono święte pisma,a między tomami Talmudu znalazło się także kilka dzieł sir Waltera Scotta.W kącie salonustała szklana gablotka w stylu angielskim, ozdobiona piękną ramą, w której znajdowała siękolekcja tancerek w koronkowych strojach i postaci z niemieckich bajek.Wszystkie figurkiwykonane były z najdelikatniejszej, najdroższej porcelany.Stolarze w Kollatz zrobilibiureczka dla dzieci, aby były gotowe, gdy będą już potrzebowały odrabiać lekcje.W tym właśnie przytulnym domowym zaciszu Ascher co wieczór wsuwał się domałżeńskiego łoża, w pościel z czystej bawełny.Fanny już tam na niego czekała.Uwielbiałopowiadać jej ze wszelkimi szczegółami o interesach.Potem zasypiał głębokim, spokojnymsnem człowieka zadowolonego ze swych poczynań.Dlaczegóż by nie? Mężczyzni mierząwłasne osiągnięcia, porównując się z innymi.Miał świadomość, że w ośrodkach politycznejwrzawy rozwijały się o niebo błyskotliwsze kariery.Ale w Polzin nie miał rywali.Jego dombył najpiękniejszy w całej okolicy.W małej żydowskiej społeczności uważano go zapierwszego wśród równych.Mimo że zdarzyło mu się kilka niewielkich potknięć, jegomajątek ciągle rósł.A przed snem mógł wyciągnąć dłoń i dotknąć ciepłego ciała żony.Jegoświat był jasno określony, zamknięty w ochronnym pancerzu statusu, pieniędzy, zdrowia igłębokiej wiary w wolę Stwórcy.Przeszkody, które dawniej wznosiły się niczym niemożliwedo przejścia mury, teraz zniknęły.Przyszłość nie niosła ze sobą żadnych szczególnychzagrożeń.Zapewnił bezpieczny i łatwy start dwóm synom.Mieli zostać jego następcami.Odczasu do czasu rozmyślał nad tym, w jaki sposób podzieli interes - jeden syn zajmie sięsprawami finansowymi, drugi zaś będzie odpowiedzialny za handel i przemysł.Bernhardprowadziłby finanse, a Julius wyspecjalizowałby się w prowadzeniu tartaków i handluzbożem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]