[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Słysząc to, marszałekdworu wielce się przeraził.Pomyślał: Nie inaczej, że mnie oskarżą przedmoim panem o wszystko, czym zawiniłem względem jego córki i rycerzy, a 197także o tyle innych wykroczeń.Lepiej więc tego nie lekceważyć, tylkouprzedzić rzecz całą: sam więc się oskarżę i będę błagał o łaskę".Rozdział siędo koszuli i spodni, wziął w prawą rękę trzy powrozy i wyszedł naprzeciwcesarza, który, ujrzawszy go z dala, zdumiał się widokiem jego odzieży.Marszałek dworu zawołał: Panie, na nic innego nie zasłużyłem, nic jednak dnie powiem, dopóki nie będę pewien twojej łaski i przychylności, ale nadewszystko błagam cię o litość!" I podszedłszy bliżej, padł przed cesarzem nakolana.Cesarz zapytał: Drogi przyjacielu, dlaczego witasz mnie w takimstroju?" Przychodzę tu w takim stroju, żeby cię błagać o litość".Cesarzzapytał: Po co niesiesz te trzy powrozy?" Marszałek odparł: Pierwszypowróz przygotowałem, żeby mi nim związano ręce i nogi aż do krwi.Drugi- żeby mnie przytroczono do końskiego ogona i wleczono, póki ciało nieodejdzie od kości, a trzeci - żeby mnie powieszono na szubienicy i żebymwisiał tak długo, aż ptaki niebieskie nasycą się moim mózgiem".Cesarzrzekł: Mówisz tak pokornie i wydajesz się taki przybity, że z góry ciwybaczam, czymkolwiek wobec mnie zawiniłeś! Mów więc, co masz mi dopowiedzenia!" Marszałek odparł: Panie, twoja jedyna córka, którąpowierzyłeś mojej pieczy, z braku chleba musiała żebrać, rycerzy zaś, którymz twojej łaski miałem zapewnić godne życie, tak zle traktowałem, że, chcączaradzić biedzie, dopuszczali się kradzieży i rabunków.Psa za to karmiłemwybornie, toteż nieraz zrywał się z łańcucha i wyrządził wiele szkody".Cesarz, słysząc to, zawrzał gniewem i zawołał: O ty łotrze! Gdybym toprzedtem wiedział, skazałbym cię na najhaniebniejszą śmierć, ale że ciprzebaczyłem, nie umrzesz.Biegnij co sił i przyprowadz tu moją córkę orazrycerzy!" Marszałek pobiegł, polecił dziewczynie, żeby przyodziała się wnajświetniejszy strój i zaprowadził ją do cesarza, z rycerzami zaś ułożył się ico do grosza nagrodził każdemu z nich wyrządzoną szkodę.Cesarz, widzącto, dał mu córkę za żonę, a rycerzy obdarzył bogactwem i zaszczytami.Marszałek zaś, choć zawinił, żył w zgodzie z małżonką i oboje doczekalikońca swoich dni w ładzie i spokoju.213.Widzenie DanielaDaniel ujrzał posąg, którego głowa była z czystego złota, pierś i ramiona zesrebra, brzuch i uda z brązu, golenie zaś i stopy częściowo z żelaza, częściowo zgliny.Kiedy Daniel przyglądał się owemu posągowi, na żelazne i gliniane stopypadł kamień, jak gdyby rzucony niewidzialną ręką, strzaskał je, a cały posągrozpadł się w gruzy. 198214.O posągu Zbawiciela w JerozolimieW Historia scholastica czytamy, że na szczycie wznoszącej się wJerozolimie brązowej kolumny stał posąg Zbawiciela, którego szata żydowskimzwyczajem była u dołu obrębiona, u stóp zaś kolumny rosły chwasty takwysoko, że sięgały niemal posągu.Ktokolwiek dotykał rąbka szaty, ten, bezwzględu na co by chorował, natychmiast odzyskiwał zdrowie.215.Córka karmicielką matkiWaleriusz podaje, że pewien rządca skazał na śmierć szlachciankę, któradopuściła się zdrady małżeńskiej, i wtrącił ją do więzienia, gdzie miała umrzeć zgłodu.Strażnik, nie chcąc jej natychmiastowej śmierci, zgodził się z litości, żebyodwiedzała ją córka, ale pilnie zważał, żeby nie przynosiła jej nic do jedzeniaani picia, chciał bowiem, żeby zmarła śmiercią głodową.Po wielu dniach rządcanie mógł się nadziwić, że kobieta wciąż żyje w wieży bez jedzenia, i wreszciestwierdził, że córka karmi matkę mlekiem z własnej piersi.Pod wpływem nędzymatki i niewysłowionej dobroci córki rządca zamiast gniewu poczuł litość iwyjednał dla kobiety łaskę.216.Wierny lew%7łył niegdyś pewien król, co wyruszył na pielgrzymkę do Ziemi Zwiętej.Jeden z jego nadwornych rycerzy żywił niegodne uczucie do królowej, a taodwzajemniała ową zakazaną miłość.Kiedy król długo nie wracał, królowaułożyła się z rycerzem, że zostanie jego żoną i rzekła: Pan mój, król, nie żyje",po czym wyznaczyła dzień zaślubin
[ Pobierz całość w formacie PDF ]