Historia Komunistycznej Partii

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wokół Piotrogrodu kopano okopy, ustawiano zasieki kol-czaste, rozbierano tory kolejowe.Przybyło kilka tysięcy uzbrojonychmarynarzy kronsztadzkich, by bronić Piotrogrodu.Do �dzikiej dy-wizji�, która szła na Piotrogród, wysłano delegatów; wytłumaczylioni żołnierzom-góralom znaczenie wystąpienia Korniłowa i �dzikadywizja� odmówiła udziału w ofensywie na Piotrogród.Wysłanoagitatorów również do innych oddziałów Korniłowa.Wszędzie, gdziegroziło niebezpieczeństwo, tworzono komitety rewolucyjne i sztabydo walki z kornilowszczyzną.Zmiertelnie przestraszeni przywódcy eserowsko-mieńszewiccy, wtej liczbie Kierenski, szukali podczas tych dni obrony u bolszewików,przekonali się bowiem, że jedyną realną siłą w stolicy, mogącą poko-nać Kornilowa są bolszewicy.Lecz mobilizując masy do rozgromienia korniłowszczyzny, bol-szewicy nie zaprzestali walki również z rządem Kierenskiego.Bol-szewicy demaskowali wobec mas rząd Kierenskiego, mieńszewikówi eserowców, którzy całą swą polityką obiektywnie pomagali kontr-rewolucyjnemu spiskowi Korniłowa.Dzięki wszystkim tym środkom korniłowszczyzna została rozgro-miona.Generał Krymów zastrzelił się.Korniłow i jego pomocnicy Denikin i Aukomski zostali aresztowani (Kierenski zresztą wkrótceich uwolnił).Rozgromienie korniłowszczyzny za jednym zamachem odsłoniło iujawniło stosunek sił rewolucji i kontrrewolucji.Wykazało ono, że całyobóz kontrrewolucyjny począwszy od generałów i partii kadeckiej,a kończąc na mieńszewikach i eserowcach, którzy uwikłali się w sidłaburżuazji że cały ten obóz skazany jest na zagładę.Stało się rzecząoczywistą, że polityka przewlekania ponad siły uciążliwej wojnyoraz związana z przewlekłą wojną ruina gospodarcza ostateczniepodkopały wpływy mieńszewików i eserowców wśród mas ludowych.Rozgromienie korniłowszczyzny wykazało również, że partiabolszewicka tak urosła, że stała się decydującą siłą rewolucji, zdolnądo ukrócenia wszelkich knowań kontrrewolucji.Partia nasza niebyła jeszcze partią rządzącą, lecz w dniach korniłowszczyzny dzia-łała jak prawdziwa siła rządząca, albowiem robotnicy i żołnierzewykonywali bez wahania jej wskazówki.Wreszcie rozgromienie korniłowszczyzny wykazało, że Rady,które, jak się zdawało, już nie żyły, w rzeczywistości kryją w sobieolbrzymią siłę odporu rewolucyjnego.Nie ulegało wątpliwości, żewłaśnie Rady i ich komitety rewolucyjne zagrodziły drogę wojskomKorniłowa i poderwały ich siły.Walka z korniłowszczyzna ożywiła osłabłe Rady DelegatówRobotniczych i %7łołnierskich, wyzwoliła je z więzów polityki ugo-dowej, wyprowadziła je na szerokie tory walki rewolucyjnej i skie-rowała w stronę partii bolszewickiej.Wpływy bolszewików w Radach wzrosły do niebywałych dotądrozmiarów.Wpływy bolszewików zaczęły szybko wzrastać również na wsi.Powstanie Korniłowa wykazało szerokim masoni chłopskim, żeobszarnicy i generałowie po rozgromieniu bolszewików i Rad zabiorąsię do chłopów.Dlatego też szerokie masy biedoty chłopskiej zaczęłysię coraz bardziej skupiać wokół bolszewików.Co się tyczy śred-niaków, których wahania hamowały rozwój rewolucji w okresiemiędzy kwietniem a sierpniem 1917 roku, to po rozgromieniu Kor-niłowa zaczęli oni wyraznie przechylać się na stronę partii bolsze-wickiej przyłączając się do mas biedoty chłopskiej.Szerokie masychłopstwa zaczęły rozumieć, że tylko partia bolszewików może jeuratować od wojny, potrafi zniszczyć obszarników i gotowa jestoddać ziemię chłopom.Wrzesień i pazdziernik 1917 roku wykazująogromny wzrost liczby wypadków zagarniania przez chłopów ziemiobszarniczej.Samowolne zaorywanie ziemi obszarniczej przybieracharakter powszechny.Ani perswazje, ani oddziały karne nie zdo-łały już powstrzymać chłopów, którzy powstali do rewolucji.Przypływ rewolucyjny narastał.Nastąpił okres ożywienia i odnowienia Rad, okres bolszewizacjiRad.Fabryki, oddziały wojskowe, wybierające na nowo swych dele-gatów, posyłają do Rad, zamiast mieńszewików i eserowców przed-stawicieli partii bolszewickiej.Nazajutrz po zwycięstwie nad korni-łowszczyzną, w dniu 31 sierpnia (13 września), Rada Piotrogrodzkawypowiada się za polityką bolszewików.Dawne mieńszewicko-eserowskie prezydium Rady Piotrogrodzkiej z Czcheidzem na czelepodaje się do dymisji opróżniając miejsce dla bolszewików.5(18)września przechodzi na stronę bolszewików Moskiewska Rada Dele-gatów Robotniczych.Eserowsko-mieńszewickie prezydium RadyMoskiewskiej również podaje się do dymisji zwalniając drogę dlabolszewików.Oznaczało to, że podstawowe przesłanki niezbędne dla zwycię-skiego powstania już dojrzały.Znów na porządku dziennym stanęło hasło: �Cała władza w ręceRad!�.Ale nie było to już dawne hasło przejścia władzy w ręce Radmieńszewicko-eserowskich.Nie było to hasło powstania Radprzeciwko Rządowi Tymczasowemu w celu przekazania całejwładzy w kraju Radom, kierowanym przez bolszewików.W partiach ugodowych zapanował rozgardiasz.Wśród eserowców pod naciskiem rewolucyjnie nastrojonychchłopów wyodrębniło się lewe skrzydło �lewicowi� eserowcy,którzy zaczęli wyrażać niezadowolenie z powodu polityki ugodyz burżuazją.Wśród mieńszewików również pojawiła się grupa �lewicow-ców�, tak zwanych �internacjonalistów�, którzy zaczęli ciążyć ku bol-szewikom.Co się tyczy anarchistów, grupy już i tak nikłej pod względemswych wpływów, to obecnie ostatecznie rozpadli się oni na drobnegrupki, z których jedne połączyły się z żywiołami kryminalno-zło-dziejskimi i prowokatorskimi spośród szumowin społecznych, inne za-jęły się �ideowym� wywłaszczaniem, grabiły chłopów i drobny ludmiejski, zabierały klubom robotniczym ich lokale i oszczędności, ajeszcze inne otwarcie przeszły do obozu kontrrewolucjonistów urzą-dzając swe osobiste życie w przedsionkach burżuazji.Wszyscy onibyli przeciwnikami wszelkiej władzy, w tej liczbie i zwłaszcza przeciwnikami władzy rewolucyjnej robotników i chłopów, gdyż bylipewni, że władza rewolucyjna nie pozwoli im grabić ludu i rozkradaćmienia ludowego.Po rozgromieniu korniłowszczyzny mieńszewicy i eserowcyzrobili jeszcze jedną próbę osłabienia narastającego przypływu rewo-lucyjnego.W tym celu 12(25) września 1917 roku zwołali oni Ogól-norosyjską Naradę Demokratyczną, składającą się z przedstawicielipartii socjalistycznych, ugodowych Rad, związków zawodowych,ziemstw, sfer handlowo-przemysłowych i oddziałów wojskowych.Narada wyłoniła Przedparlament (Tymczasowa Rada Republiki).Ugodowcy sądzili, że przy pomocy Przedparlamentu powstrzymająpochód rewolucji i zawrócą kraj z drogi rewolucji sowieckiej na drogęrozwoju burżuazyjno-konstytucyjnego, na drogę parlamentaryzmuburżuazyjnego [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download @ ebook @ pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia

Tematy