Humoreski z teki Woeszylly Kraszewski J

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Osoby siedzące w karecie podwpływem rozlicznych wrażeń nie mówiły do siebie nic.Pani Bujnicka spała, jeżeli nie tak uprzejmie, jak miała zwyczaj sypiać na kanapach pod-czas długich wieczorów tańcujących, to równie smacznie.Pani Szemiot tonęła zapewne wrozmyślaniach, że jechać karetą daleko jest wygodniej, niż chodzić piechotą.Iwaszkiewicz nakoniec rozmyślał, że owa śliczna i ukochana jego Fania, której oddech mógł teraz łowićuchem, krótką już tylko chwilę będzie przy nim tak blisko.Nagle ciszę przerwało westchnienie Fani.Westchnienie to było tak ciche i niewyrazne, że nie dosłyszała go ani pani Szemiot, ani pa-ni Bujnicka, a i Iwaszkiewicz odczuł je raczej.Nagle zadrżał.Zdało mu się, że Fania silniej oparła się na jego ramieniu.Tymczasem zwolna kłoniła się ku niemu jej złota główka.Pełne woni a miękkie jak pela82loki musnęły mu skroń raz i drugi.Za chwilę twarz jego owionęło jej ciepłe tchnienie.Dziw-ny jakiś dreszcz rozkoszy wstrząsnął nim od stóp do głowy.Równocześnie wśród fałd burnu-sa83 zbliżała się ku niemu biała jak kwiat ręka.Dotknięcie loków powtórzyło się znowu, awkrótce uczuł cały ich potok na ramieniu.W ciszy nocnej mógł już słyszeć bicie pulsów wskroniach Fani.Nagle głowa jej z całym zaufaniem snu lub miłości spoczęła na jego ramieniu.Wtedy odszukały się ich dłonie i tak już trwali w wielkiej ciszy, a w większym jeszczeszczęściu.Ale, o czytelniku! powiem coś na ucho, Fania nie złamała konwenansu, bo.konwenanstam się kończy, gdzie się zaczyna szara godzina.VI81konwenans (z franc.) przyjęte formy towarzyskie, zwyczaje obowiązujące ludzi dobrzewychowanych.82pela (z franc.) nitki bardzo cienkiego jedwabiu używane do delikatnych haftów.83burnus (z arab.) rodzaj płaszcza bez rękawów z kapturem.57Jaś Złotopolski nudził się z całej duszy w Złotopolu i jeśli nie wyjeżdżał comme tous lesdiables84 do Warszawy, to tylko dlatego, że Maszko trzymał go, jak to mówią, za poły.Masz-ko był człowiek nieoszacowany.Kto z panów obywateli mających do rozkolonizowania oj-czysty majątek wyobraża sobie, że to tak łatwo, ten może się srodze zawieść.Jaś nigdy by sobie nie dał rady, gdyby nie Maszko.Ale z pomocą tego ostatniego sprawaszybko posuwała się naprzód, a nawet z wyjątkiem niektórych prawnych formalności możnają było uważać za skończoną.Złotopole wkrótce po wyjezdzie Misia i Antosia zmieniło się doniepoznania.Teraz wyglądało jakby obóz.Na ogromnym podwórzu między zabudowaniamifolwarcznymi stanęły szałasy i namioty cywilizacyjnej awangardy, która z żonami i dziećmiściągała do Złotopola.Tymczasem rąbano las, a przy końcu cienistej lipowej drogi, prowa-dzącej do dworu, widniały już żółte zręby belek mających się stawiać domów; obok kup cegływznosiły się stosy gontów lub wiórów, wśród których kręcili się z piłami lub siekierami pra-cowici przybysze w krótkich kaftanach, a długich kamizelach.Budowle wznosiły się szybko;nikt nie przeszkadzał kulturtr�gerom85.Czasem tylko osowiały jaki Mazur przechodząc kołorozpoczętych budowli zwijał w kłęby potężne pięści i spoglądał spode łba jak pies na łańcu-chu na przyszłych swoich sąsiadów.Ale nie przychodziło do zajść.Wieś była dosyć odległa, a parobcy dworscy mieli najsurowszy rozkaz nie dawania za-czepki.Zresztą, i koloniści zbyt już licznie ściągnęli, żeby się mieli obawiać! Pełno ich byłowszędzie i w czworakach, i w zabudowaniach folwarcznych.Kto by wieczorem przechodziłkoło czworaków, ten mógłby osądzić, że cudem jakim został przeniesiony w krainę Szprei86.Z okien biło jasne światło i dochodził gwar ożywionej rozmowy; czasem pudel zaszczekał,czasem zadzwięczała gitara, zabrzękły kufle [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download @ ebook @ pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia

Tematy