[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ich łatwowierność zrobiła goprezydentem.Wraz z wiarą straciliby łatwowierność, a wraz z papieżem wiarę.Co się tyczysprzymierzonych orleanistów i legitymistów, którzy panowali w imieniu Napoleona, to przecież,przed restauracją króla trzeba było zrestaurować władzę, która królów uświęca.Pomijając już ichrojalizm: bez starego Rzymu, poddanego świeckiej władzy papieskiej, nie ma papieża, bez papie-ża nie ma katolicyzmu, bez katolicyzmu nie ma religii francuskiej, a bez religii cóż by się stało zestarym społeczeństwem francuskim? Hipoteka, posiadana przez chłopów na dobrach niebieskich,gwarantuje hipotekę, posiadaną przez burżuazję na dobrach chłopskich.Rewołucja rzymska byłazatem zamachem na własność, na burżuazyjne społeczeństwo, równie groznym jak rewolucjaczerwcowa.Przywrócone panowanie burżuazji we Francji wymagało restauracji panowania pa-pieskiego w Rzymie.Wreszcie uderzając w rewolucjonistów rzymskich uderzano w sprzymie-rzeńców rewolucjonistów francuskich; sojusz kontrrewolucyjnych klas w ukonstytuowanej repu-45 blice francuskiej znajdował swe niezbędne uzupełnienie w sojuszu republiki francuskiej zeświętym przymierzem, z Neapolem i Austrią.Uchwała rady ministrów z 25 grudnia nie byłatajemnicą dla Konstytuanty.Już 8 stycznia Ledru-Rollin interpelował rząd w tej kwestii, rządzaprzeczył, a Zgromadzenie Narodowe przeszło nad tym.do porządku dziennego.Czy ufało onosłowom rządu? Wiemy, że cały styczeń spędziło ono na uchwalaniu wotów nieufności rządowi.Ale jeżeli kłamanie należało do roli rządu, to do roli Zgromadzenia Narodowego należałoudawanie, że wierzy w te kłamstwa, i ratowanie w ten sposób republikańskich dehors [pozorów].Tymczasem Piemont został pobity, Karol Albert abdykował, armia austriacka pukała do wrótFrancji.Ledru-Rollin zaciekle interpelował.Rząd wykazał, że we Włoszech północnych konty-nuuje tylko politykę Cavaignaca, który z kolei kontynuował tylko politykę Rządu Tymczasowe-go, tj.Ledru-Rollina.Tym razem rząd otrzymał nawet od Konstytuanty wotum zaufania i zostałupoważniony do tymczasowego zajęcia odpowiedniego punktu w północnych Włoszech, abyzyskać oparcie dla pertraktacji pokojowych z Austrią, dotyczących nienaruszalności terytoriumsardyńskiego oraz kwestii rzymskiej.Jak wiadomo, losy Włoch rozstrzygają się na polach bitewWłoch północnych.Tak więc wraz z Lombardią i Piemontem musiał upaść Rzym albo Francjamusiała wydać wojnę Austrii, a wraz z nią europejskiej kontrrewolucji.Czy Zgromadzenie Naro-dowe nagle przyjęło rząd Barrota za dawny Komitet Ocalenia Publicznego? Albo siebie za Kon-went? Po cóż więc obsadzono wojskiem dogodny punkt w górnych Włoszech? Pod tą przejrzystązasłoną ukrywała się wyprawa na Rzym.Dnia 14 kwietnia 14.000 ludzi pod dowództwem Oudinota odpłynęło do Civita-Vecchia.Dnia16 kwietnia Zgromadzenie Narodowe uchwaliło rządowi kredyt w wysokości 1.200.000 frankówna trzymiesięczne utrzymanie floty interwencyjnej na Morzu Zródziemnym.W ten sposób do-starczyło rządowi wszystkich środków do interwencji przeciw Rzymowi, a jednocześnie udawa-ło, że każe mu interweniować przeciw Austrii.Konstytuanta nie wiedziała wcale, co ministeriumrobi, lecz słyszała tylko, co ono mówi.Takiej wiary nie widziano nawet w Izraelu; Konstytuantaznalazła się w takiej sytuacji, że nie wolno jej było wiedzieć, co powinna robić ukonstytuowanaprzez nią republika.Nareszcie dnia 8 maja odegrana została ostatnia scena komedii.Konstytuanta zażądała od rzą-du bezzwłocznych zabiegów, aby wyprawa włoska skierowana została z powrotem do wyzna-czonego jej celu.Bonaparte ogłosił tego samego wieczora w Monitorze list, w którym wyrażałOudinotowi najwyższe uznanie.Dnia 11 maja Zgromadzenie Narodowe odrzuciło akt oskarżeniaprzeciwko temuż Bonapartemu i jego ministrom.A Góra, która zamiast rozerwać tę sieć oszu-stwa, wzięła tragicznie tę komedię parlamentarną, aby samej grać w niej rolę Fouquier-Tinville a32 czyż nie ukazała w ten sposób spod pożyczonej lwiej skóry Konwentu przyrodzo-nej cielęcej skóry drobnomieszczaństwa?Ostatnia połowa życia Konstytuanty streszcza się w następujący sposób: 29 stycznia Konsty-tuanta wyznaje, że rojalistyczne frakcje burżuazji są naturalnymi zwierzchniczkami ukonstytu-owanej przez nią republiki, 11 marca że złamanie konstytucji jest jej urzeczywistnieniem, a 11maja że bombastycznie ogłoszone bierne przymierze republiki francuskiej z walczącymi ludamioznacza czynne przymierze z europejską kontrrewolucją.Zanim to pogardy godne Zgromadzenie zeszło ze sceny, sprawiło sobie jeszcze tę satysfakcję,że na dwa dni przed rocznicą swego urodzenia, 4 maja, odrzuciło wniosek o amnestię dla po-wstańców czerwcowych.Pozbawione całej swej władzy, śmiertelnie znienawidzone przez lud,odpychane, maltretowane, pogardliwie odrzucone na bok przez burżuazję, której było narzę-32Fouquier-Tinvllle (1747 1795) jeden z najznakomitszych działaczy francuskiej rewolucji burżuazyjnej, od10 marca 1793 r.publiczny oskarżyciel przy trybunale rewolucyjnym. Red.46 dziem, zmuszone w ciągu drugiej połowy swego życia wypierać się pierwszej, odarte ze swychzłudzeń republikańskich, bez wielkich czynów twórczych w przeszłości, bez nadziei na przy-szłość Zgromadzenie to już za życia gniło po kawałku.Umiało ono już tylko galwanizowaćswe zwłoki w ten sposób, że ciągle przypominało sobie i na nowo przeżywało zwycięstwoczerwcowe i potwierdzało swe istnienie wciąż nowym potępianiem już potępionych.Wampirżyjący krwią powstańców czerwcowych!Konstytuanta pozostawiała po sobie deficyt państwowy, zwiększony jeszcze przez koszty po-wstania czerwcowego, przez utratę wpływów z podatku od soli, przez odszkodowania przyznaneplantatorom za zniesienie niewolnictwa Murzynów, przez koszty wyprawy rzymskiej, wreszcieprzez likwidację podatku od wina.Podatek ten Konstytuanta zniosła już w ostatnich dniach swe-go istnienia jak złośliwy starzec, zadowolony, że może swemu szczęśliwemu spadkobiercy na-rzucić kompromitujący dług honorowy.Od początku marca rozpoczęła się agitacja wyborcza do Prawodawczego Zgromadzenia Na-rodowego.Wystąpiły przeciw sobie dwie główne grupy: partia porządku i partia demokratyczno-socjalistyczna, czyli czerwona.Pomiędzy nimi zaś stali przyjaciele konstytucji pod tą nazwątrójkolorowi republikanie z National usiłowali odegrać rolę osobnej partii.Partia porządkuutworzyła się natychmiast po dniach czerwcowych; lecz dopiero, gdy 10 grudnia pozwolił jejodepchnąć od siebie burżuazyjno-republikańską klikę National , wyszła na jaw tajemnica jejistnienia, koalicja orleanistów i legitymistów w jedną partię.Klasa burżuazji rozpadała się nadwa wielkie odłamy, które na przemian utrzymywały w swym ręku monopol władzy wielkąwłasność ziemską za monarchii restaurowanej, arystokracja finansową i burżuazję przemysłowąza monarchii lipcowej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]