[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czy nie byli oni naturalnymi chorążymitej partii, która się ukrywała za ich sztandarem, za ich zasadą, za konstytucją?Aż do świtu Góra przechodziła męki porodu.Urodziła  proklamację do ludu , która rankiem13 czerwca zajęła mniej lub więcej skromne miejsce w dwóch pismach socjalistycznych.Ogła-szała ona prezydenta, ministrów i większość Zgromadzenia Prawodawczego za  wyjętych spodkonstytucji [hors la constitution] i wzywała Gwardię Narodową, armię, a wreszcie lud, aby powstały. Niech żyje konstytucja!  takie było jej hasło, które nie oznaczało nic innego jak precz z rewolucją!Konstytucyjnej odezwie Góry odpowiadała tzw.pokojowa demonstracja drobnomieszczan,urządzona dnia 13 czerwca, tj.procesja uliczna od Ch�teau d Eau przez bulwary.30.000 ludzi,przeważnie gwardzistów narodowych, nieuzbrojonych, pomieszanych z członkami tajnych sto-warzyszeń robotniczych, toczyło się bulwarami z okrzykiem:  Niech żyje konstytucja! Samidemonstranci wznosili ten okrzyk mechanicznie, lodowato-zimno, jak ludzie o nieczystym su-mieniu.Nie wzbierał on falą grzmotów; odpowiadało mu ironiczne echo ludu, który tłoczył sięna chodnikach.Wielogłosej pieśni brakło głosu, brzmiącego z pełnej piersi.A gdy pochód prze-suwał się koło gmachu posiedzeń  przyjaciół konstytucji i na frontonie jego zjawił się wynajętyspecjalnie herold konstytucji, który gwałtownie wymachiwał swym klakierskim kapeluszem i zpotężnych swych płuc rzucał na głowy pielgrzymów cały grad okrzyków:  Niech żyje konstytu-cja!  wówczas zdawało się przez chwilę, że sami demonstranci odczuli komizm sytuacji.Wia-domo, jak zupełnie nieparlamentarnie został przyjęty na bulwarach przez dragonów i strzelcówChangarniera pochód, który doszedł do wylotu ulicy de la Paix.Demonstranci w jednej chwilirozproszyli się na wszystkie strony, rzucając tylko poza siebie rzadkie okrzyki  do broni! , abysię spełniło parlamentarne wezwanie do broni z 11 czerwca.Większość zebranych na ulicy du Hasard członków Góry rozbiegła się, gdy to brutalne rozpę-dzenie pokojowej procesji, głuche pogłoski o mordowaniu bezbronnych obywateli na bulwarach iwzrastająca wrzawa uliczna zdawały się zwiastować nadejście rokoszu.Ledru-Rollin na czelegromadki posłów ratował honor Góry.Pod osłoną artylerii paryskiej, która ściągnęła swoje siłydo Palais National, udali się oni do Conservatoire des arts et m�tiers [Instytut sztuki i rzemiosł],dokąd miał przybyć piąty i szósty legion Gwardii Narodowej.Ale członkowie Góry daremnieczekali na te legiony; ostrożni gwardziści narodowi opuścili w niebezpieczeństwie swych przed-stawicieli, artyleria paryska sama przeszkodziła ludowi budować barykady, chaos i zamieszanie36 D�mocratie paciflque  ( Pokojowa demokracja )  organ fourierystów, wydawany przez Consid�ranta wParyżu (1845 1851). Red.53uniemożliwiły wszelką decyzję, wojska liniowe ruszyły z bagnetami do ataku, część posłówpojmano, część uszła.Tak się skończył 13 czerwca.Jeżeli 23 czerwca 1848 r.był powstaniem rewolucyjnego proletariatu, to 13 czerwca 1849 r.powstaniem demokratycznych drobnomieszczan.Każde z tych powstań było klasycznie czystymwyrazem klasy, która je podjęła.Tylko w Lyonie doszło do zaciętego, krwawego starcia.Tu, gdzie przemysłowa burżuazja iprzemysłowy proletariat bezpośrednio stoją przeciw sobie, gdzie ruch robotniczy nie jest, jak wParyżu, ogarnięty i uwarunkowany przez ruch ogólny, odbicie 13 czerwca zatraciło jego pierwot-ny charakter.W innych miejscach prowincji ruch ten nie zapalił ani jednej iskry  była to zimnabłyskawica.Dzień 13 czerwca zamyka pierwszy okres życia konstytucyjnej republiki, która wraz ze zwoła-niem Zgromadzenia Prawodawczego 29 maja 1849 r.rozpoczęła swą normalną egzystencję.Całyten okres wstępny wypełnia hałaśliwa walka pomiędzy stronnictwem porządku a Górą, pomiędzyburżuazją a drobnomieszczaństwem.Drobnomieszczaństwo na próżno opiera się ustaleniu bur-żuazyjnej republiki, na rzecz której samo bez przerwy spiskowało w Rządzie Tymczasowym i wkomisji wykonawczej, za którą fanatycznie walczyło przeciw proletariatowi w dni czerwcowe.Dzień 13 czerwca łamie opór drobnomieszczaństwa i czyni dyktaturę prawodawczą zjednoczo-nych rojalistów fait accompli [faktem dokonanym].Od tej chwili Zgromadzenie Narodowe jestjuż tylko Komitetem Ocalenia Publicznego partii porządku.Paryż postawił prezydenta, ministrów i większość Zgromadzenia Narodowego w  stan oskar-żenia , oni zaś postawili Paryż w  stan oblężenia.Góra ogłosiła większość Zgromadzenia Pra-wodawczego za  wyjętą spod konstytucji , a większość oddała Górę pod Haute Cour [sąd naj-wyższy] za naruszenie konstytucji i skazała na wygnanie wszystko, co tylko w Górze posiadałojeszcze siłę żywotną.Zdziesiątkowano ją i pozostawiono tylko tułów bez głowy i serca.Mniej-szość posunęła się aż do próby powstania parlamentarnego, większość podniosła swój despotyzmparlamentarny do godności prawa [ Pobierz całość w formacie PDF ]