[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zasady określone przez Every'ego mogą znalezć zastosowanie wprotezach uzupełniających liczne braki.Spełniają dobrze swoje zadanie, gdy siodła protezy są ograniczone, a zęby filarowe nic poprze-mieszczane.Ostatnia cecha gwarantuje zachowanie kontaktów punktowych elementów protezy i zębów filarowych.Proteza bezklamrowaprzedstawiona na rysunku 5.9 została wykonana w celu przeprowadzenia leczenia periodonlologicznego z uniknięciem problemów związanych z pokryciem dziąsła, występujących w tradycyjnej protezieRyc.5.9 Proteza wykonana wg zasad Every'ego uzupełniająca dwa brakimiędzyzębowe. 36 KONSTRUKCJE RUCHOMYCH PROTEZ CZZCIOWYCHczęściowej.Zaprojektowana według zasad podanych przez Every'egomiała odpowiednią retencję.Rozmieszczenie siodeł protezy zapewniało dobre zakotwiczenie względem ruchów przcdnio-tylnych.Zastosowanie doginanych elementów zabezpieczało przed dystalnymprzemieszczeniem zębów filarowych.Obustronnie umieszczone części przedsionkowe chroniły przed ruchami bocznymi protezy, eliminując konieczność pokrywania powierzchni podniebiennych zębów.Dobranie zęba bocznego, wąskiego w wymiarze podniebienno-war-gowym przyczyniło się do redukcji sił wywieranych przez protezę napodłoże i związanego z tym działania urazowego.Jak podkreślono, proteza Every'ego jest konstrukcją bczklamrową.Jednak w przypadku niekorzystnych warunków wynikających z pochylenia zębów filarowych, odpowiednia retencja może być trudnado uzyskania bez dodania klamer.Ważne jest, by elementy klamernie przechodziły nad punktami stycznymi zębów.Wtedy bowiem dochodzi do miejscowego podparcia i zmiany sposobu przenoszenia siłna ozębnowo-śluzowkowe.Może wówczas dojść do przeciążeniawciągniętych zębów (ryc.5.10).Uzupełnienia dolneW przypadku dolnych protez o podparciu śluzówkowym trudno uzyskać zadowalający rezultat.Jest to związane z koniecznością rozwiązania dwóch problemów: podparcia i łącznika dużego protezy.Powierzchnia podparcia protezy dolnej jest ograniczona, ponieważ wwiększości przypadków poza zanikłym wyrostkiem zębodołowym istnieje tylko niewielka powierzchnia zdolna do przenoszenia sił żucia.Ryc.5.10 Nieprawidłowo zaprojektowana klamra protezy osiadającej przechodząca ponad punktem stycznymzębów. PODPARCIE PROTEZY 37fZanik dolnego wyrostka jest większy niż w szczęce, a utrata powierzchni podparcia bardzo duża.Powierzchnia błony śluzowej na przykład,dostępna dla podparcia protezy po utracie dolnego kła, stanowi tylko20% powierzchni ozębncj korzenia lego zęba1.Oznacza to utratę 80%powierzchni podparcia w przypadku zastosowania podparcia śluzów-kowego zamiast ozębnowego.Siodła protezy uzupełniającej brakiskrzydłowe powinny być rozszerzone do kresy skośnej zewnętrznejtrzonu żuchwy.Jest to maksimum wykorzystania podparcia śluzów-kowego protezy dolnej.Problemy związane z wyborem łącznika dużego protezy dolnej będąomówione w rozdziale 7.Protezy częściowe dolne prawie zawsze wykonuje się z tworzywaakrylowego.Wybór łącznika sprowadza się do dwóch możliwości:płytki z tworzywa akrylowego pokrywającego językowe powierzchnie zębów lub metalowego łuku podjęzykowego łączącego oba siodłaprotezy.Podparcie ozębnowo-śluzówkoweLiteratura, w której porusza się ten temat, waha się między skrajnościami czystych rozważań teoretycznych i szczegółowych badań orazpomiarów.Problemem podstawowym jest różna podatność ozębnejzęba filarowego i błony śluzowej, która znacznie bardziej odkształcasię pod wpływem obciążenia.Oznacza to, że jeśli zostanie pobranywycisk alginatowy, powodujący tylko minimalne odkształcenie części miękkich w odcinkach bezzębnych, to sztywna konstrukcja protezy szkieletowej nie będzie dobrze spełniać swojej funkcji, gdyż podpierające ją struktury nie będą się przemieszczać równomiernie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]