Lumley Brian Nekroskop III

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zwiatami liczba mnoga! Wiemy, że znajdują się tamdrzwi, którymi można przechodzić do przyszłości, przeszłości i w dowolny punkt o do-wolnej porze.Zaczynam wierzyć, że wśród tysięcy tego rodzaju drzwi są też takie, któ-rych nie potrafimy jeszcze otworzyć! Nie znamy jeszcze rozwiązania otwierających jerównań.Jedne z nich mogą. Prowadzić do twego syna i żony, i do Michaela J.Simmonsa? Tak!M�bius pokiwał głową. Inne drzwi mruknął zadumany. Przyznaj, że znam lepiej swoją przestrzeńod ciebie.Miałem sto dwadzieścia lat na to, żeby dokładnie ja przebadać.Odkryłem jąi przy jej użyciu dotarłem do miejsc, na których odwiedzenie zabrakłoby twojego, naj-dłuższego nawet życia. Chwileczkę chciał wtrącić się Harry. Chwileczkę? Brwi M�biusa nie mogły już pewnie podnieść się wyżej. Chwi-leczkę?! A potrafisz wejść w głąb gwiazdy Betelgeuse, żeby zmierzyć jej temperaturę?Proszę, wyląduj na księżycu Jowisza.Albo na dnie najgłębszego podwodnego rowu naZiemi, żeby określić w przybliżeniu masę wód całej naszej planety.Potrafisz? Nie, nicz tego! A ja tak, i dokonałem tego! Musisz więc przyznać, że wiem na temat kontinuum156więcej, niż ty kiedykolwiek zdołasz się dowiedzieć!Harry nie chciał się z nim wcale spierać. Myślę, że zamierzasz powiedzieć mi coś, czego wolałbym nie usłyszeć. I masz rację! Nie ma drzwi w przestrzeni, których nie potrafiłbym otworzyć.Inneświaty? Brzmi trochę nieprawdopodobnie, ale nie mam prawa cię przekonywać, że toniemożliwe.Zwróciłeś się do niewłaściwego człowieka.Operuję w swych badaniach je-dynie ziemskimi trzema wymiarami, a te wykluczają zasugerowany przez ciebie ewen-tualność.Jednego wszak jestem pewien, droga do nich nie prowadzi przez moją prze-strzeń i ponoszę pełną odpowiedzialność za te słowa.Zapanowała między nimi cisza.Rozczarowanie Harry ego stało się niemal material-ne i zawisło nad grobem naukowca jak ciężki obłok. Dziękuję, że poświęciłeś mi tyle uwagi odezwał się przygnębiony nekroskop. I tak zmarnowałem już mnóstwo swojego czasu.A teraz zabrałem cały kawał twoje-go, też na próżno. Nic nie szkodzi pocieszył go uczony. Czas jest ważny tylko dla żywych.Ja zaśmam go pod dostatkiem! Naprawdę żałuję, że nie jestem w stanie ci pomóc! Już pomogłeś odparł Harry. Negatywna odpowiedz, to zawsze odpowiedz.Godzinami próbowałem przekonać samego siebie, że kontinuum M�biusa rozwiąże tenproblem.To była właśnie strata czasu.Teraz wiem, że muszę iść w innym kierunku.Bowidzisz, mój syn na pewno żyje.Nie mam co do tego wątpliwości.I potrafi posługiwaćsię przestrzenią lepiej niż ja sam.Jeśli więc nie poszedł twoją wstęgą nieskończoności,musi istnieć jakieś inne wyjście z tego świata.Mam już pewne wskazówki, co do dal-szych poszukiwań, z tym, że& wiążą się one z większym ryzykiem, to wszystko.A te-raz& Poczekaj zawołał M�bius. Zastanowiłem się nad twoimi diagramami.Mo-żemy do nich wrócić? Jak najbardziej! Posłuchaj więc.Tu jest twoja wstęga naszego wszechświata, a dalej równoległa,o podobnej konstrukcji.Jak widzisz, połączyłem je za pomocą. Czarnej dziury! spróbował odgadnąć Harry.157 Nie.Mówimy przecież o przetrwaniu tej podróży.%7ładna materia nie wyszłabycało z tej maszynki do mięsa, do której czarną dziurę można z powodzeniem przyrów-nać.Gaz, atomy, czysta energia oto, co by z niej pozostało! To wyklucza też w takim razie białe dziury domyślił się Harry. Ale nie szare rzekł naukowiec. Szare dziury! Harry usłyszał o nich po raz pierwszy. Tak.mogę to sobie wyobrazić mruczał M�bius Jakby rozmawiał sam z sobą.Szare dziury bez niszczącej grawitacji czarnych i destrukcyjnego promieniowania bia-łych.To całkiem możliwe.Bezpieczne, proste wrota między światami.Musi ich byćwięcej niż jedne, bo jak raz przez nie przejdziesz, nie możesz się przez nie wycofać.Aleinną drogą? Kto wie.?Harry nie przerywał mu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download @ ebook @ pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia

Tematy