[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Najwięcej spalono ich w Niemczech.W dwudziestudwóch miasteczkach w pobliżu Triem, w Nadrenii, w ciągu sześciu lat spłonęło trzystasześćdziesiąt osiem kobiet.Większość kobiet spalono na stosie, jednak co bardziejwyrafinowani kaci wynajdowali coraz to nowe sposoby tortur i pozbawiania życia.I tak czarownice poddawano próbom: łez, wody, szpilek, ognia i wagi.Były to ordalia,czyli sądy boże.Próba wody nie dawała kobiecie posądzonej o czary żadnej szansy ujścia z życiem.Gdypławiona z kamieniem u szyi tonęła - oznaczało to jej niewinność.Gdy unosiła się napowierzchni, czemu sprzyjały ówczesne ubiory - oznaczało to jej związek z czarną magią,ponieważ ciało nie chciało się zanurzyć w wodzie, którą była chrzczona.Inna metoda śledcza polegała na goleniu całego ciała i poszukiwaniu znamienia szatana- miejsca nieczułego na ból.W znalezione znamię wkłuwano szpilkę głęboko, aż do kości.Posiadanie znamienia świadczyło niechybnie o kontakcie z diabłem.Próba łez miała udowodnić, że czarownica jest nieczuła na ból, nie umie płakać nawetpodczas wymyślnych tortur.Inkwizytorzy twierdzili przy tym, że czarownice nie ronią łezdlatego, ponieważ służą one grzesznikom do zmywania grzechów.Jednak gdy nawetofiara zalewała się łzami, nie świadczyło to jeszcze ojej niewinności.Inkwizytorzy bowiemdokonywali oceny i orzekali, które z łez były prawdziwe, a które udawane.Próba wagi miała natomiast wykazać, że cza-" rownice są lekkie jak piórko.Zamiastodważnika kładziono na szalę Biblię.Jeżeli czarownica okazy- wała się cięższa,podejrzenie było słuszne.Tylko gdy szale równoważyły, poddawana próbie uznawanabyła za oczyszczoną z zarzutów.To się oczywiście nie zdarzało.Próba ognia nakazywała przejście przez szpaler ognia.Kiedy kobieta zapłakała bądz
zapaliła się lub nie miała znamienia, przypisywano to jej czarom szatańskim.Każdy wynikbył zły.Posądzone o czary kobiety zamykano w ciasnej beczce lub beczce pełnej święconejwody.Używano też tzw.krzesła czarownic, zwanego też tronem dziewiczym.Było tokrzesło wyposażone w kolce drewniane lub metalowe oraz metalowe uchwyty na ręce,nogi, głowę - od spodu podgrzewane.Dodatkowo kobietę chłostano, szczypano iprzypalano.Stosowano także inne narzędzie tortur, tak zwaną gruszkę.W zależności od kategoriiprzestępstwa wkładano j ą bądz
to do gardła, odbytu albo do pochwy, po czym uwalnianosprężynę lub śrubę, która rozwierała to urządzenie.Posądzenia o stosunki z szatanemkarano otwarciem gruszki w pochwie.Mało która kobieta miała szansę to przeżyć.Dlatorturowania rzekomych czarownic używano także łoża sprawiedliwości, czyli ławynajeżonej kolcami.Dla ułatwienia doboru technik przeprowadzania przesłuchań został opracowanyporadnik zatytułowany "Malleus maleficarum" (Młot na czarownice).Autorem dzieła byłdominikanin, Jakub Sprenger, niezwykle doświadczony inkwizytor, popierany ze wszechstron przez swój groz
ny i silny zakon.Sprenger stworzył książkę najbardziej kompletną ikompetentną.Po dawnych księgach pokutnych czy podręcznikach tropienia grzechuprzeznaczonych dla spowiedników, opracowano directoria uczące tropić herezję iczarodziejstwo, uznane za największe grzechy."Młot na czarownice" służył Sprengerowipodczas jego misji w Niemczech.Pozostał także z
ródłem wiedzy i światłem trybunałówinkwizycji.Już na samym początku swego podręcznika dla sędziów Sprenger uznajenajmniejszą wątpliwość za herezję.Sędzia w ten sposób miał związane ręce.Czuł, że niewolno mu się potknąć i że nie może mieć żadnej pokusy wątpliwości lub miłosierdzia.Gdyby taka się pojawiła, musiałby zacząć od skazania na stos i spalenia samego siebie.Tortury pod krucyfiksemJezus zakazuje wszelkiego zabijania.Początkowo, gdy chrześcijanie byli ofiaramiprześladowań, nikt z nich nie ważył się tego kwestionować.Kiedy chrześcijaństwo stałosię religią uznaną oficjalnie, pogląd ten zaczął się zmieniać.Szczególnie, gdy dotyczył ontak zwanej wolności sumienia.Jeszcze w IV wieku doctor Ecciesiae Jan Chryzostomuważał zabicie kacerza za zbrodnię, której sprawca nie mógłby zmazać pokutą, za to jużod XII wieku śmierć na stosie, jako kara za herezję, była na porządku dziennym.Zadawano jaw imieniu Jezusa.Zaczęło się niewinnie.W 325 roku sobór nicejski ogłosił, że "każda herezja powinna byćobjęta ekskomuniką".W 553 roku sobór konstantynopolitański II zarządził: "Heretyk,nawet jeśli nie został formalnie przez kogokolwiek potępiony, w rzeczywistości sam,przez fakt swojej herezji, odcina się od prawdziwego życia".W 787 roku II sobór nicejskiobłożył ekskomuniką także tych, którzy przechowują! ukrywaj ą heretyckie książki.Takkrok po kroku zaostrzała się soborowa dyscyplina, choć jeszcze dość długo nie zdradzałażadnych pokus odwoływania się do środków, jakie oferowało jej cesarskie prawodawstwo.Jednak dziś wiemy, że wyważony ton dyscypliny soborowej i należące dziś do klasykichrześcijaństwa teksty, wzywające państwo do tolerancji religijnej, a Kościół dozachowania właściwego dystansu względem państwa, skreślone piórem Ojców Kościoła wpierwszych stuleciach, nie przebiły się w nadchodzące wieki średnie.W czasach Karolingów inkwizycja przystąpiła do tworzenia sądów biskupich, które miałyorzekać w sprawach o szkodzące Kościołowi przestępstwa osób świeckich.Synod odbytyw 1184 roku w We-ronie zażądał od biskupów ścigania kacerzy, natomiast czwarty sobórlaterański w 1215 roku zobowiązał władze świeckie do karania heretyków.W XIII wieku śmierć zadana heretykom adma-iorem Dei gloriom uzyskałabłogosławieństwoKościoła ustami Tomasza z Akwinu, który w roku 1323 został kanonizowany.�w doctorangelicus w XVI wieku decyzją Piusa V otrzymał tytuł doktora Kościoła, a u schyłku XIXwieku stał się z woli Leona XIII główną postacią w dziejach nauk kościelnych i patronemwyższych uczelni katolickich.W swym dziele "Summa teologica" formułującympodstawowe elementy tomizmu, głównego kierunku w filozofii chrześcijańskiej, książce,która uchodziła za powstałąz inspiracji Ducha Z
więtego i która podczas soborutrydenckiego spoczywała na ołtarzu obok Biblii, Tomasz napisał: "Co się tyczy kacerzy, cidopuścili się takiego grzechu, który usprawiedliwia to, iż nie tylko zostają wyklęci przezKościół, ale także poprzez karę śmierci zostaj ą usunięci z tego świata.O wielewiększąjest bowiem zbrodnia zafałszowania wiary, którą żyje ludzka dusza, niżsfałszowanie pieniędzy, służących życiu doczesnemu [ Pobierz całość w formacie PDF ]