[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wreszcie,z wielkim wysiłkiem, wziął się w garść i w końcu się zdecydował.Wszedł do pieczary.Wokół panowała ciemność.Przy wejściu nie było widać ani nildorów, ani su-lidorów.Ostrożnie posuwał się naprzód.Jaskinia była zimna, ale sucha.Zaryzy-115 kował zapalił mały płomień miotacza i wówczas zobaczył, że stoi na środkuogromnej komnaty, której sklepienie niknęło w mroku.Na wprost widział wy-lot korytarza.Przejście było wystarczająco szerokie dla Gundersena, ale nildorymusiały się przez nie przeciskać z niemałym trudem.Skierował w stronę tego przejścia.Zgasił miotacz i posuwał się w głąb poomacku dotykając ścian.Korytarz zakręcał ostro w lewo, a po dwudziestu krokachrównie ostro w prawo.Za drugim zakrętem powitało Gundersena słabe światło,które sączyło się z fosforyzujących tworów grzybowatych na suficie.Poczuł ulgę.a równocześnie zaniepokoił się, że ktoś może go zauważyć.Korytarz ciągnął sięw nieskończoność w głąb góry, a po obu jego stronach znajdowały się dalszekomnaty i przejścia.Posunął się naprzód i zajrzał do najbliższej z tych komnat.Znajdowało sięw niej coś wielkiego, dziwnego, ale wyraznie żywego.Na podłodze na gołych ka-mieniach spoczywała masa różowego mięsa, bezkształtna i spokojna.Gundersenwypatrzył krótkie, grube odnóża i zakręcony ogon.Nie widział głowy ani innychcharakterystycznych szczegółów pozwalających zakwalifikować to coś do jakie-goś znanego gatunku.Mógł to być nildor, choć nie wydawał się dostatecznie duży.Gundersen obserwował to i zobaczył, że w pewnej chwili nabrzmiało biorąc od-dech, a potem to obrzmienie powoli opadło.Następny wdech i wydech nastąpił zaparę minut.Gundersen poszedł dalej.W kolejnej sali znalazł podobną kupę nieuformowanego mięsa.W trzeciej to samo.Sąsiednia komnata zajęta była przez sulidora leżącego w dziwnej pozy-cji: na plecach ze sztywno wyciągniętymi do góry łapami.W następnej też byłsulidor, w takiej samej pozycji, a uderzające było, iż nie miał futra leżał zupeł-nie nagi i pod gładką, szarą skórą rysowały mu się wyraznie wszystkie mięśnie.Idąc dalej Gundersen napotkał coś jeszcze bardziej dziwacznego: miało to grze-bień, kły i trąbę nildora, ale kształty i potężne łapy sulidora.Cóż to za koszmarnypotworek? Gundersen stał przez dłuższą chwilę patrząc zdumiony i zastanawiałsię, w jaki sposób głowa nildora mogła zostać złączona z ciałem sulidora.Zdawałsobie sprawę, że nie może to być wynik naturalnego skojarzenia.Ten śpiący stwórma po prostu cechy obu gatunków, a więc? Jakaś hybryda? Mieszanka genetycz-na?Nie miał pojęcia.Teraz jednak już wiedział, że to nie jest stacja przystankowana drodze do miejsca ponownych narodzin.Tu właśnie odbywały się ponownenarodziny.W dali, z bocznego korytarza wyłoniły się jakieś istoty i przeszły przez głównąkomnatę.Były to dwa sulidory i nildor.Gundersen przywarł do ściany i pozostałbez ruchu, dopóki się nie oddaliły i nie Zniknęły w dalszym pomieszczeniu.Potempodjął znowu swoją wędrówkę.Widział same cuda.W tym miejscu nie obowiązywały żadne bariery.Tu oto leżała gąbczasta masa różowego mięsa z jedną jedyną rozpoznawalną116 cechą długim ogonem sulidora.Tam znajdował się sulidor pozbawiony futra,a łapy były skrócone i grube przypominały nogi nildora.Tułów również sta-wał się ciężki i gruby.Tu znów leżał kawał surowego mięsa niepodobny ani donildora, ani do sulidora, ale żywy, czekający na twórczą dłoń rzezbiarza.A tutajzgromadzono trąby, grzebienie, kły, szpony, łapy i ogony.Leżały płaty futra orazgładkiej skóry, nieuformowane kawały mięsa.Wydawało się, iż nie obowiązywały tu żadne prawa biologii.A nie była to teżzabawa w inżynierię genetyczną.Gundersen wiedział, że na Ziemi każdy zdolnytechnik zręcznymi ukłuciami igły i wprowadzeniem odpowiednich leków potrafiprzemodelować plazmę mógł spowodować, że wielbłądzica urodzi hipopotamaalbo wiewiórka kota, a nawet kobieta wyda na świat sulidora.Tutaj jednakdziało się coś zupełnie innego.Gundersen wiedział, że na Ziemi można skłonić każdą żywą komórkę, by gra-ła rolę zapłodnionego jajeczka, dzieliła się, rosła i przekształcała w pełny orga-nizm.Jad z Belzagora był jednym z katalizatorów w takich procesach.Ale tudziało się coś zgoła odmiennego.Tutaj uświadomił sobie Gundersen dokonywała się transmutacja ga-tunków
[ Pobierz całość w formacie PDF ]