terry.pratchett. .maskarada.(osloskop.net)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nikt by nie uwierzył dopóki para małpich rąk nie zajęła się tym projektem że ro-mantyczne Preludium w G Doinova można zaaranżować na Piszczącą Poduszkę i Zci-skane Króliki. Do zagrania jest uwertura tłumaczył Andr�. I scena balu. Przynajmniej zawiąż mu muszkę polecił Salzella. Nikt go nie zobaczy, panie Salzella, a on nie ma zbyt dużo szyi. Obowiązują tu pewne standardy, Andr�! przypomniał surowo dyrektor mu-zyczny. Tak jest, panie Salzella. Ponieważ, jak się zdaje, na dzisiejszy wieczór zostałeś pozbawiony zatrudnienia,pomożesz nam w chwytaniu Upiora. Oczywiście, proszę pana. Przynieś dla niego muszkę, a potem chodz ze mną.Trochę pózniej bibliotekarz, pozostawiony sam sobie, otworzył swój egzemplarz nuti starannie ułożył go na stojaku.Sięgnął pod siedzenie i wydobył dużą, brązową papierową torbę fistaszków.Nie cał-kiem rozumiał, dlaczego Andr� skoro sam go namówił, żeby dziś wieczorem zagrałna organach tłumaczył potem temu drugiemu, że to on, bibliotekarz, nie chce ustą-pić.A przecież miał na dziś w planie trochę ciekawego katalogowania i, szczerze mó-170wiąc, już się na nie szykował.A zamiast tego utknął tu do póznej nocy.Chociaż funt fi-staszków w łupinach to przyzwoita zapłata nawet dla wymagającej małpy.Umysł ludzki jest głęboką i odwieczną tajemnicą.Cieszył się, że już takiego nie ma.Obejrzał muszkę.Tak jak przewidywał Andr�, sprawiała poważne kłopoty komuś,kto stał za drzwiami, kiedy rozdawano szyje.Babcia Weatherwax stanęła przed lożą ósmą i rozejrzała się.Nie zauważyła pani Plin-ge.Otworzyła więc drzwi czymś, co było chyba najdroższym kluczem na świecie. Tylko się zachowuj ostrzegła. Ta-ak, bab-ciu miauknął Greebo. %7ładnego chodzenia do wygódki po kątach. Nie-e, bab-ciu.Babcia spojrzała podejrzliwie na swego towarzysza.Nawet w muszce, nawet z wywo-skowanymi wąsami wciąż był kotem.A kotom nie można ufać w niczym, poza tym, żezjawią się na posiłek.Wewnątrz loża była obita cennym czerwonym aksamitem ze złotymi ozdobami.Przypominała cichy prywatny pokoik.Po obu stronach miała grube filary podtrzymujące część ciężaru balkonu.Babciawyjrzała i oceniła sporą odległość do parteru.Oczywiście, ktoś mógłby przejść tu z są-siednich lóż, ale widziałaby go wtedy cała publiczność i taki wyczyn z pewnością wy-wołałby komentarze.Zajrzała pod fotele.Stanęła na siedzeniu i obmacała sufit w złotegwiazdki.Dokładnie zbadała dywan.Uśmiechnęła się do tego, co zobaczyła.Była skłonna się założyć, że wie, jak Upiór siętu dostaje.Teraz zyskała pewność.Greebo splunął na dłoń i bezskutecznie usiłował przygładzić włosy. Siedz spokojnie i jedz te swoje rybie jajeczka. Ta-ak, bab-ciu. I oglądaj operę, wyjdzie ci to na dobre. Ta-ak, bab-ciu. Dobry wieczór, pani Plinge! zawołała wesoło niania. Czy to nie ekscytu-jące? Gwar widowni, atmosfera wyczekiwania, chłopcy z orkiestry próbujący pocho-wać gdzieś butelki i przypomnieć sobie, jak się gra.Całe napięcie i dramat operowegoświata czeka, by się rozwinąć. Witam panią, pani Ogg odpowiedziała pani Plinge.Polerowała kieliszkiw swym małym barku.171 Trzeba przyznać, że tłoczno dzisiaj stwierdziła niania.Zerknęła z ukosa na sta-rą kobietę*. Sprzedali wszystkie miejsca, jak słyszałam.Nie uzyskała oczekiwanej reakcji.Mówiła więc dalej. Pomóc pani w sprzątaniu ósmej loży? Och, wyczyściłam ją w zeszłym tygodniu zapewniła pani Plinge.Podniosła kie-liszek do światła. Tak, ale słyszałam, że ta dama jest bardzo wymagająca.Wybredna, ot co. Jaka dama? Pan Kubeł sprzedał ósmą lożę, wie pani.Usłyszała delikatny brzęk szkła.Aha!Pani Plinge stanęła w drzwiach swojej komórki. Przecież nie wolno tego robić! To jego Opera odparła niania, pilnie obserwując panią Plinge. Pewnie uwa-ża, że jemu wolno. To loża Upiora!Widzowie zaczęli pojawiać się w korytarzu. Nie sądzę, żeby mu to przeszkadzało.W końcu to tylko jeden wieczór.Przedsta-wienie musi trwać, prawda? Dobrze się pani czuje, pani Plinge? Chyba lepiej pójdę i. zaczęła kobieta. Nie, lepiej niech pani usiądzie i odpocznie. Niania pchnęła ją łagodnie, leczz nieodpartą siłą. Muszę iść i. I co, pani Plinge?Kobieta zbladła.Babcia Weatherwax bywała surowa, ale surowość zawsze leżałau niej jak na wystawie; człowiek liczył się z tym, że może na nią trafić w menu.Suro-wość niani Ogg przypominała jednak ugryzienie przez dużego, przyjaznego psa.Byłatym gorsza, że nieoczekiwana. Mam wrażenie, że chce pani iść i z kimś porozmawiać.Zgadłam, pani Plinge? mówiła niania. Może z kimś, kto byłby nieco zaszokowany, gdyby nagle odkrył, żeloża jest zajęta? Myślę, że potrafiłabym nadać temu komuś imię, pani Plinge.Zatem.Ręka starszej kobiety uniosła się nagle, ściskając butelkę szampana; potem opadła,próbując posłać S/S Gytha Ogg na morza nieświadomości.Butelka odbiła się.Pani Plinge przeskoczyła obok i odbiegła; jej wypolerowane buciki stukały rytmicz-nie.* Centralną zasadą niani Ogg był fakt, że nigdy siebie samej nie uważała za starą.Oczywiście skwa-pliwie wykorzystywała wszelkie przywileje, które gwarantowało postrzeganie jej w ten sposób przez in-nych.172Niania Ogg chwyciła futrynę i zachwiała się lekko; za jej oczami wybuchły białe i fio-letowe fajerwerki.Ale wśród przodków miała krasnoluda, a to oznaczało czaszkę, którejmożna używać do prac górniczych.Przez mgłę odczytała etykietę na butelce. Rok Urażonego Kozła wymamrotała. Dobry rocznik.Potem jednak zwyciężyła świadomość.Niania ruszyła galopem za biegnącą kobietą.Na miejscu pani Plinge zrobiłaby do-kładnie to samo, tylko o wiele mocniej.Agnes czekała z innymi na podniesienie kurtyny [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download @ ebook @ pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia

Tematy