Nietzsche Z genealogii moralnoci (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wszystkie wielkierzeczy niszczeją same sobą, przez akt unicestwienia samych siebie.Tak chce prawo życia,prawo k o n i e c z n e g o samoprzezwyciężenia się w istocie życia, zawsze zwraca sięwkońcu do samego prawodawcy wołanie: patere legem, quam ipse tulisti; w ten sposób znisz-czało chrześcijaństwo j a k o d o g m a t własną swą moralnością; w ten sposób musi terazchrześcijaństwo zniszczeć też j a k o m o r a l n o ś ć, stoimy u progu t e g o wydarzenia.Kiedy chrześcijańskie dążenie do prawdy wyciągnie już jeden wniosek po drugim, wyciągniewkońcu swój n a j p o t ę ż n i e j s z y wniosek, wniosek p r z e c i w k o sobie samemu.Tojednak stanie się, gdy postawi pytanie: �c o z n a c z y w s z e l k a w o l a p r a w d y?�.Itu schodzę się znowu z swoim problematem, z naszym problematem, n i e z n a n i przyjacielemoi ( bo jeszcze n i e w i e m o żadnym przyjacielu): jakiżby sens miało całe n a s z e ist-nienie, jeśli nie ten, aby ta wola prawdy uświadomiła się w nas sobie samej j a k o p r o b l em a t?.Tem uświadomieniem się sobie woli prawdy n i s z c z e j e tu niema wątpliwości moralność: owo wielkie widowisko w stu aktach, które pozostaje w spadku dwom najbliż-79szym stuleciom Europy, najstraszliwsze, najgodniejsze pytania, a może i najbogatsze w na-dzieje z wszystkich widowisk.28.Jeśli nie brać pod uwagę ideału ascetycznego, to człowiek, z w i e r z ę człowiek nie miałdotąd żadnego sensu.Jego istnienie ziemskie nie miało żadnego celu: �po co wogóle czło-wiek?� było pytaniem bez odpowiedzi; człowiekowi i ziemi brakło w o l i; poza każdymwielkim losem człowieczym brzmiało jako refren jeszcze większe �napróżno!� Ideał asce-tyczny znaczy właśnie to: że czegoś b r a k ł o, że olbrzymia l u k a otaczała człowieka, nieumiał on samego siebie usprawiedliwić, wyjaśnić, potwierdzić, c i e r p i a ł z powodu pro-blematu swojego istnienia.I cierpiał napróżno, był na ogół zwierzęciem c h o r o w i t e m;lecz n i e cierpienie samo było jego problematem, tylko to, że brakło odpowiedzi na okrzykpytający: �p o c o cierpieć?� Człowiek, to dzielne i najbardziej do cierpienia przywykłezwierzę, n i e zaprzecza cierpienia w sobie; on go c h c e, szuka go sam, ale pod warunkiem,że mu się wskaże s e n s tego, jakiś c e l cierpienia.Przekleństwem, ciążącem dotąd nad ludz-kością, była bezsensowność cierpienia, nie cierpienie, a i d e a ł a s c e t y c z n y n a d a łm u s e n s! Był to jedyny sens dotąd; jakikolwiek sens jest zawsze lepszy, niż żaden; ideałascetyczny był pod każdym względem tem �f a u t e de m i e u x�, par excellence, jakie dotądistniało.Objaśnił on cierpienie; olbrzymia próżnia zapełniła się; zamknęły się drzwi przedwszelkim samobójczym nihilizmem.Objaśnienie niema wątpliwości przyniosło z sobąnowe cierpienie, głębsze, wnętrzniejsze, jadowitsze, bardziej wżerające się w życie; postawiłocierpienie w perspektywie w i n y.Lecz mimo wszystko człowiek został tem uratowany,miał sens, przestał być nadal liściem na wichrze, piłką niedorzeczną, �bezsensowną�; mógłodtąd czegoś c h c i e ć, obojętne na razie, dokąd chciał, po co, czem: w o l a s a m a z o s ta ł a u r a t o w a n a.Nie można przed sobą w żaden sposób ukryć, co właściwie wyrażałocałe owo chcenie, które otrzymało kierunek swój od ideału ascetycznego: ta nienawiść prze-ciw temu, co człowiecze, gorzej jeszcze, przeciw temu, co zwierzęce, gorzej jeszcze, przeciwtemu, co materyalne, ten wstręt do zmysłów, do samego rozumu, ten strach przed szczęściemi pięknością, to pożądanie ucieczki przed pozorem, zmianą, stawaniem się, śmiercią, życze-niem, pożądaniem samem wszystko to oznacza, ważmy się pojąć to, w o l ę n i c o ś c i,niechęć do życia, bunt przeciw najbardziej zasadniczym warunkom życia, lecz jest to i pozo-stanie zawsze wolą!.%7łeby zaś jeszcze na końcu rzec, co rzekłem na początku: człowiek woliraczej jeszcze chcieć n i c o ś c i, niż n i e chcieć.80Zapowiedziane przed laty siedmiu polskie wydanie Dzieł Fryderyka Nietzschego zostałodoprowadzone do końca i zawarte w t o m a c h t r z y n a s t u o r a z j e d n y m t o m i e Su p l e m e n t u.Rozpoczęte przypadkowo w r.1905, w dniach najwyższego obudzenia nadziei żywotnych,a ukończone teraz oto, wycisnęły te książki na sobie mimowoli tę datę przełomu.Niechżepozostaną z nią na przyszłość jednym z tak bardzo nielicznych dowodów odporniejszej ży-wotności naszych potrzeb duchowych, umiejącej zachować swą ciągłość na zmiennej faliżycia.Dzieło tej powagi i znaczenia, gdy ukończone leży przed czytelnikiem polskim, nie po-trzebuje chyba zaleceń ponownych.Sporne wszystkim �wartościom� dzisiejszym, stoi onozarazem w tak jaskrawej sprzeczności do wskazań i wierzeń naszej doby ostatniej, że godzisię bodaj tu właśnie podkreślić tę różnicę o głębszem znaczeniu wychowawczem.Ze wszystkich dachów rozlega się dziś wołanie o pogodę i optymizm dla wykrzesania wludziach największego ciepła i otuchy, A oto ktoś, dla kogo mowa takiego optymizmu jestnajtchórzliwszą narkozą obezwładnień, ponadto korupcyą moralną, gdyż podrywa wiarę wtwórczą silę zaprzeczeń koniecznych.Przemawia tu myśliciel, który z bezwzględnego pes-symizmu omiękłości wobec dzisiejszego człowieka pragnie wykrzesać budujący hart dniprzyszłych, swą pogodę czerpie z nadziei, a otuchę uczy mieć �nie w bliznich i najbliższych,lecz najdalszych� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download @ ebook @ pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia

Tematy