Gould Judith Piękne i bogate

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mogło być gorzej.Myśli o bracie wypełniły jej głowę.Rudolph.Rudolph.Westchnęła głośno, jakby wydychała trujące wyziewy.Nie ulegałowątpliwości, że niepewny los tego chłopaka rzucał ciemny cień na jejświat.Poczuła szczypanie pod powiekami i padła, jak podcięta, na krzesło.Oczywiście jej własne problemy przestały teraz mieć znaczenie! Byłabezpieczna, przynajmniej na razie.Ale Rudolph.Azy napłynęły do jejzielonych oczu.O, Boże! Co te potwory zrobią Rudolphowi, kiedy.Nie!- poprawiła się i zacisnęła zęby.Nie kiedy, tylko jeśli.jeśli go dopadną?Ręce Zandry drżały, aż filiżanka zadzwoniła o spodeczek.Odstawiłają, wstała i zaczęła niespokojnie przemierzać sypialnię, zanurzywszydłonie w falujących włosach.Rzuciła się na łóżko, chwyciła oprawny w skórę notes i zaczęła nimuderzać w dłoń, zmarszczywszy brwi.Muszę coś zrobić, powtarzała sobie w myślach.Coś.cokolwiek.Nigdy sobie nie daruję, jeśli nic nie zrobię.Oczy miała rozbiegane, ale minę zawziętą, a zaciśnięte usta tworzyłycienką linię.Po kolei.Najpierw musi zlokalizować miejsce pobytu Rudolpha.Zadzwoni do wszystkich przyjaciół i znajomych brata na WyspachBrytyjskich, co obejmowało Irlandię, Szkocję i Walię.Zwietnie, pomyślała w przypływie energii.Zostawi wszędzie wiado-mości! Dzięki temu, jeśli ukrył się gdzieś u przyjaciół albo przypadkiemspotka kogoś znajomego, na pewno mu przekażą, by skontaktował się zsiostrą w mieszkaniu Diny.Zandra mogła się jedynie modlić, by jej uparty brat tak zrobił.Ponie-waż tylko razem, wspólnie, mogli usiąść i jakoś to wszystko rozwiązać.Zpewnością dwie głowy znajdą lepsze rozwiązanie niż jedna.Wyraznie uspokojona, mając określony plan działania, Zandra wzięłapustą filiżankę, przeszła do saloniku i nalała sobie jeszcze herbaty.Upiłałyk, usiadła na delikatnie rzezbionym krześle z owalnym oparciem, po-stawiła filiżankę na stoliku znajdującym się obok i sięgnęła po mosiężnyaparat telefoniczny.A teraz do dzieła!Postawiła sobie telefon na kolanach i otworzyła notes na pierwszejstronie.Zacznie od litery a i jeśli będzie trzeba, przejdzie przez cały alfa-bet, aż do zet.* * *- Cholera! - zaklęła z wściekłością, rzucając słuchawkę.Cisnęła notes z adresami i rzuciła się na łóżko.Leżąc na brzuchu,przez jakiś czas waliła w malinową, jedwabną narzutę, a potem podparłagłowę na łokciach.Zdmuchnęła kosmyk włosów z oczu.Była wściekła i zdegustowana -nic dziwnego, jeśli wziąć pod uwagę, że ostatnie dwie godziny spędziłaprzy telefonie, metodycznie wykręcając wszystkie numery zapisane wnotesie pod literami A, B i C, a jej wysiłki nie przyniosły żadnych rezulta-tów.Rudolph przepadł jak kamień w wodę.I jakby tego było jeszcze mało, siedmiu różnych znajomych jej brata -siedmiu! - powiedziało jej, że też go szukają, więc gdyby była tak dobra iprzekazała im informację, kiedy go znajdzie.Wyglądało na to, żeznacznie się zadłużył i.nie chcieliby być zbyt nachalni, ale naprawdębyliby wdzięczni, gdyby im oddał pieniądze.Rumieńce wstydu paliły jej policzki.- %7łeby tego Rudolpha piekło pochłonęło! - westchnęła i znużonaprzewróciła się na wznak.Tępo wpatrywała się w przymarszczony, brokatowy baldachim, lewapowieka drgała jej nerwowo.Zandra wiedziała, że powinna wziąć aparati dalej wydzwaniać, zaczynając od litery D i próbując ponownie te nume-ry spod liter A, B i C, które wcześniej nie odpowiadały, ale czuła się za-łamana.Myśl, że następne telefony ujawnią jedynie kolejną falę wierzy-cieli, była zbyt przygnębiająca, by Zandra mogła jej teraz stawić czoło.- Bum! - rozległo się nagle tuż za nią, aż podskoczyła.- Dina! - wykrztusiła Zandra, przyciskając rękę do serca, które waliłojak oszalałe.- Boże! - Patrzyła na swą przyjaciółkę wielkimi oczami.- Alemnie przestraszyłaś! Nie słyszałam, kiedy weszłaś.- Wiem, że powinnam zapukać! - zapiszczała Dina, z podniecenia re-zygnując ze zwykłego jedwabistego tonu głosu.- Ale tak rzadko się widu-jemy i.A zresztą! - Rozłożyła szeroko ramiona.- Och, jak się cieszę, żecię znów widzę!Rzuciła się na przyjaciółkę i objęła ją mocno, chociaż nie na tyle, bydotknąć jej twarzy policzkiem, narażając na szwank staranny makijaż.Potem zmusiła dziewczynę, by siadła na łóżku, usadowiła się obok iprzyjrzała jej się uważnie.- Wyglądasz absolutnie oszałamiająco.Tak, po prostu oszałamiająco.- Oczy Diny błyszczały.- Nie wiem, jak ty to robisz; może to zasługa tegowilgotnego, angielskiego klimatu? Z całą pewnością.Och, jak wspanialecię widzieć!- Ciebie też, Dino.- Zandra spróbowała się uśmiechnąć.- Co u Ro-berta?- U Roberta? Och, zapomnijmy o Robercie.- Dina lekceważącomachnęła ręką i zachichotała.- Jeszcze zdążymy o nim pomówić.Terazchcę się dowiedzieć, co u ciebie.- Była tak promienna i rozszczebiotana,że aż jaśniała.- Och.- Zandra wzruszyła ramionami.- Comme-�i, comme-�a.-Westchnęła.- Przynajmniej żyję.Dina z miejsca się zaniepokoiła.Takie przygnębienie było niepodobnedo Zandry - ale jej przyjaciółka nie należała też do osób, które z miejscamówią o własnych zmartwieniach - Dina od dawna przypisywała to ge-nom Zandry, odziedziczonym po Hohenburgach-Willemlohe.Ujęła jejobie dłonie i powiedziała łagodnie:- Kochanie, coś się stało, masz to wypisane na twarzy.Pamiętaj, żejestem uważną i współczującą słuchaczką i myślę, że nie ma nic słodsze-go niż zachowywanie mrocznych, wielkich tajemnic.- No cóż.mogłoby być lepiej - odrzekła wymijająco Zandra.- Alenaprawdę nie ma potrzeby, by teraz o tym mówić.To tak straszliwie dłu-ga i okropna historia, że nie skończyłabym jej przed wschodem słońca.- Cóż, jeśli jesteś pewna, że to może zaczekać - odezwała się Dina bezprzekonania.- Absolutnie.- Skoro tak twierdzisz.- Po jej twarzy przebiegł cień, ale szybko sięrozchmurzyła.- Wiem! Jutro wieczorem urządzimy sobie jedną z na-szych słynnych, całonocnych dziewczyńskich pogaduszek - taką, że Ro-bert oszaleje! - Przycisnęła ręce do piersi.- Ale po kolei.Jak długo mo-żesz zostać?- Och.- Zandra nagle zaczęła z uwagą studiować swoje paznokcie.-Może.może się okazać, że to dość długa wizyta.- Cudownie! Możesz być naszym gościem tak długo, jak tylko ze-chcesz, dni, tygodnie, nawet miesiące! Wiesz o tym.Zandra spojrzała na Dinę, wyciągnęła rękę i mocno uścisnęła dłońprzyjaciółki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download @ ebook @ pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia

Tematy