[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Cóż mówią rabini?Mojżesz pozwolił.jak już wykazano za samo spotrzebowanie pożyczonej rzeczy pobierać od nie-żyda (rozumie się słuszny) czynsz: „od obcego możesz pobierać czynsze”.(Dł.23,20).Przeciwnie naucza cała gromada „nieomylnych” rabinów, jakoby Mojżesz powiedział: „powinieneś brać czynsze od obcego”.Rabin Maimonides; „orzeł synagogi”, pisze: „Bóg nam nakazał brać od goja lichwę i dopiero wtedy mu wypożyczać (jeżeli chce ten czynsz dać) tak, „abyśmy mu nie udzielali pomocy, lecz powinniśmy mu wyrządzać szkodę, a to nawet w takiej sprawie, w której on dla nas jest pożytecznym, podczas gdy żydowi nie powinniśmy tego czynić”.(Seph.mizd.f.73,4).Słowo Mojżesza (Dł.23,) powiada inny rabin, jest słowem nakazującym (Psikta rab.f.80, 3 Teze).Tak samo pisze Talmud: „zakazanym jest wypożyczać gojom bez lichwy; ale na lichwę wolno”.(Tr.Aboda s.f.77 psik.Tos.1).Lewi przy Gersonie (do Pentat.f.234,1.Teze) i inni powtarzają to samo.Od tego istotnego przekroczenia pisma św.zostawił jeszcze jeden krok do bezprawnego wygórowania stopy procentowej tak w wypadku samego spotrzebowania rzeczy, jak też w razie, kiedy wierzyciel dał z pożyczką i to więcej (tj.pewną korzyść oprócz samej pożyczonej rzeczy).Sławny rabin Bechaj oświadcza, że rabini byli świadomi rzeczy, iż Mojżesz niesłusznie czynsz potępił, albowiem Bechaj pisze: „rabini błogosławionej pamięci powiedzieli, iż od goja wolno tylko taki czynsz pobierać, ile utrzymanie życia (żyda) wymaga”.(Do Pentat.f.213 4 Teze) ale opanowany przez ducha sprzeczności i w przekonaniu o swej nieomylności, oświadcza ten sam mąż o odstępnicy (żydzie), a więc o nie-żydzie wogóle, do którego przecież stary żyd się przyłączył: „życie jego jest w twoich rękach, o ileż bardziej pieniądze jego”.(Także tam powtarza 214 i), co oczywiście uprawnia do nieograniczonej stopy oprocentowania, nawet kradzież i rabunek, albowiem mienie i krew po prostu rzuca na pastwę dowolności.Talmud naucza: „Samuel powiedział, że mędrcy (uczeni rabini) mogą od siebie pożyczać na lichwę”.A dlaczego, chociaż przecież wiedzą, że lichwa zabroniona? Bo to (czynsz) jest podarunkiem, który jeden drugiemu (jako wdzięczność za pożyczkę) daje.Samuel rzekł do Abrahama Ben Ihi : „pożycz mi 100 ft pieprzu za 120 ft., albowiem sprawiedliwie jest (jako podarunek na znak wdzięczności).” Rabin Jehuda powiada : „że rabin rzekł, iż wolno jest człowiekowi, tj.żydowi, pożyczać dzieciom i domownikom swoim na lichwę, aby „użyli smaku lichwy”.(Tr.Baba m.f.75,1).Ustęp ten nie mówi o dozwolonym procencie, ponieważ opiewa on: „o zakazie lichwy”, który Mojżesz wydał dla wszystkich, nie wyjmując i nauczycieli; ustęp ten mówi o nieprawnym czynszu i to po pierwsze, w wypadku spotrzebowania samej wypożyczonej rzeczy, jak pokazuje przykład „o pieprzu, „po wtóre o czynszu nad należytość wygórowanym, jak te 20% odsetki dowodzą; ustęp ten zawiera po trzecie grzech, obłudną grę z tytułem darowizny popełniony, gdyż Mojżesz zabronił po prostu pobierać czynszów od żydów za spotrzebowanie samej wypożyczonej rzeczy, a więc i pod pozornymi tytułami, czyli krótko mówiąc, ponieważ Mojżesz zabronił i ukrytą lichwę (tajne grzeszenie).Ustęp ten na koniec jest zdradziecko obmyślonym wprawianiem do lichwy; bo jeżeli rabin drugiemu rabinowi zakazany czynsz, „jako słuszny i sprawiedliwy” i to jeszcze w tych dawnych wiekach 20% odsetek ofiarował, o ileż mocniej zaprawić będą chcieli „ten przysmak” dzieciom, pobierać dopiero od „obcego” w wypadkach spotrzebowania tylko pożyczonej rzeczy samej i w innych czynsze nieprawne, (ja to niedawno jednemu nieborakowi się stało, a sąd winnego nie mógł dosięgnąć), kiedy sobie (żyd) za 70 tal.kazał rewers wystawić na 100 tal., a od tych 100 tal., 8% odsetek zapłacić.Ponieważ rabin Kroner (1.c.2,37), tym się pociesza, że nasi dzisiejsi mężowie stanu inne mają o lichwie pojęcia, niż te przeze mnie tu wyłożone, więc oczywiście nie znajdzie on i w tym wspomnianym przykładzie żadnej przewrotności i pojmiemy wcześniej, jak żydzi przyswojone przez Talmud (Baba m.70,2) słowo Dt.23.o dowolnej stopie procentowej rozumieć i tłumaczyć mają: „to możesz (powinieneś) brać lichwę” (a nie czynsz).- to pojęcie tak się zakorzeniło między rabinami, że później występujący Abarbanel całkiem na to nie zważa i z „Neuernem” dla pokrycia niesprawiedliwego łotrostwa powiada: „Thora pozwala przecież brać procenta”.Abarbanel nie zataja bowiem, że żydzi prawo swoje tak rozumieją, że im procent w dowolnej wysokości pobierać wolno, usprawiedliwia się atoli tą uwagą: „pod obcymi; których nam lichwą obdzierać wolno, nie są chrześcijanie rozumiani, którzy przecież Ojcu niebieskiemu nie są obcymi”, a dalej objaśnia tenże sam wielki Abarbanel, niegdyś minister skarbu w Hiszpanii, że słowa te „chrześcijanie nie są obcy” wypowiedział tylko dla miłości pokoju, aby żydzi spokojnie i bez zaczepek żyć mogli pomiędzy chrześcijanami.Zaiste człowiek ten doskonale pojął naukę o dozwolonej przez Talmud obłudzie.Inny rabin pisze znowu całkiem bez ogródek: „Nasi mędrcy poznali prawdę, gdyż pozwolili żydowi brać lichwę od chrześcijanina - goja”.Miał więc niesłuszność być nawróconym (do chrześcijańskiej wiary) rabin Schwabe, gdy mówi: „jeśli chrześcijanin potrzebuje pieniędzy, żyd umie go po mistrzowsku podejść, dolicza on lichwę do lichwy, aż suma dojdzie do tej wysokości, że jej chrześcijanin bez sprzedania całego mienia swego nie może zapłacić, albo aż suma wyniesie kilkaset lub kilka tysięcy, stosownie do majątku, a żyd wtedy rozpoczyna się prawować stawiając żądanie u władzy, aby mu dobra chrześcijanina oddała w posiadanie”.e.Życie.Talmud powiada: „odbieraj życie najsprawiedliwszemu pomiędzy bałwochwalcami” - rozumie się, jeżeli możesz.A kilka kartek przedtem: „jeżeli wyciągasz go z dołu, w który wpadł, zachowujesz jednego człowieka dla bałwochwalstwa”.A „orzeł synagogi”, Maimonides powiada tak samo: „zakazanym jest litować się na gojem; dlatego też nie powinieneś go ratować, chociażbyś go widział ginącego lub w rzece tonącego, albo też bliskiego śmierci”
[ Pobierz całość w formacie PDF ]