Kondratow Aleksander Zaginione cywilizacje

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po śmierci ojca najstarszy syn Tuu-ma-heke nie chciał pozostać na Wyspie i odpłynąłdo kraju swych przodków.Władzę objął dowódca drugiej łodzi Tuu-ko-ihu, a po nim wnukHotu-matuy.PRZYBYCIE �DAUGOUCHYCH�W niedługim czasie po wylądowaniu Hotu-matuy i jego towarzyszy na WyspęWielkanocną przybyli nowi osadnicy. Nowi przybyli bez kobiet i osiedlili się na półwyspiePoike.Jak długo tam przebywali, w jaki sposób przejęli część Wyspy od współtowarzyszyHotu-matuy, o tym legendy nie wspominają.Nie wspominają również ni słowem, w jakisposób nowicjusze zaczęli rządzić pierwszymi osadnikami i zmusili ich do wznoszeniagigantycznych posągów i kamiennych ahu.Natomiast dokładnie i szczegółowo opowiadająstare podania o tym, jak tych przybyszów wytępiono.Hanau Eepe (tak nazywali się nowi ) powiedzieli do Hanau Momoko (pierwszychosadników z drużyny Hotu-matuy): Idzcie i powrzucajcie do morza wszystkie kamienie.Tymi słowami zaczyna się historia wojny i pogromu nowych.Hanau Momokoodpowiedzieli: Nie chcemy dzwigać kamieni, które są nam potrzebne do pieczenia słodkiegokartofla, bananów, trzciny cukrowej, nie pozostawimy naszych upraw, by więdły lubdziczały. Zezłościło to Hanau Eepe.Choć wielki był gniew Hanau Eepe, więcej powodów do niezadowolenia mieli ichpoddani.Nie mogli oni pracować na swych polach, gdyż musieli dzwigać kamienie dlaprzybyszów.Na Wyspie rozpowszechniało się ludożerstwo.Kiedy niejaki Ko Ita, pochodzącyz Hanau Eepe, zabił trzydzieścioro dzieci, aby je zjeść, wzburzenie dosięgło szczytui uciemiężeni powstali.* Tekst niejasny na skutek skrótu.Hotu-matua patrzył w kierunku swej porzuconej ojczyznyMaraerenga.Wezwał do siebie cztery bóstwa zamieszkujące dawną ojczyznę i oświadczył im:nadszedł czas, by zapiał kur.Wówczas zapiał kogut w Maraerenga, a głos jego doszedł doWyspy Wielkanocnej.349Na całej Wyspie przystąpiono do tępienia znienawidzonych Hanau Eepe.Zaborcyw panice uciekli i umocnili się na półwyspie Poike.Przecinający półwysep z północy napołudnie rów wypełnili suchą trawą.Chcieli zwabić do tego rowu przeciwnika i tam gospalić.Zdradziecki ten podstęp nie udał się: sekret o pułapce zdradziła żona jednego z HanauEepe.O świcie Hanau Momoko napadli wrogów od tyłu, zapędzili do rowu i podpalili trawę.Tylko dwu ocalało.Z krzykiem: Oro! Oro! Oro! uciekli i schronili się w pieczarze, alei tutaj dościgli ich prześladowcy.Jednego zabito i tylko ostatniemu Hanau Eepe darowanożycie: nazwano go Ororoina.Jest to postać historyczna, po której pozostało osiem pokoleń.Ororoina dał początek rodowi, z którego wywodzą się niektórzy współcześni mieszkańcyWyspy, a wśród nich wójt Pedro Atan.Analiza popiołu przeprowadzona przy pomocy radioaktywnego węgla pozwoliłaokreślić czas zagłady Hanau Eepe na okres między 1580 a 1780 r., wówczas bowiem w rowiepalił się wielki ogień.Kiedy jednak przybyli Hanau Eepe na Wyspę Wielkanocną i ile lat tutajgospodarowali? Kim byli ci zagadkowi przybysze, którzy zmusili miejscową ludność dobudowy posągów i ahu, przybyli bez kobiet, mieli zwyczaj rozciągania uszu (stąd nazwadługousi) i uprawiali ludożerstwo?ZWITY ZWIZEK-ARIOIUczona angielska Routledge-Scoresby zakładała, że Hanau Eepe byli potomkamiMelanezyjczyków; którzy przybyli na Wyspę Wielkanocną jeszcze przed naszą erą.Równieżza Melanezyjczyków uważał ich Sebastian Englert: tym, że ich przybycie na WyspęWielkanocną określił na początek XVII w.Thor Heyerdahl był zdania, że długousi przybylize starożytnego Peru.Niemniej jednak bardzo obfite są dane, z których wynika, że na WyspieWielkanocnej nie było dwu różnych ras.Imiona Hanau Eepe, jakie przetrwały do naszychczasów, są często polinezyjskie.Kim więc byli ci legendarni długousi? Dokładna analizalegend i podań Wyspy Wielkanocnej pozwoliła uczonym radzieckim przedstawić tezę, żeHanau Eepe byli członkami Związku Arioi, którzy osiedlili się na Wyspie i przekształcili sięw rządzącą elitę.Przyjmując hipotezę możemy wyjaśnić te ciemne punkty historii WyspyWielkanocnej, jakich nie może wyjaśnić ani teza melanezyjska , ani amerykańska , i żadnainna, zajmująca się pochodzeniem długouchych.Oto parę słów samym Związku Arioi.Na wielu wyspach Polinezji - Tahiti, Mangareva, Rarotonga, Markizach istniały dokońca ubiegłego stulecia związki poświęcone bogu Oro.Posiadały one swoje centrum na350wyspie Raiatea (w pobliżu Tahiti).Do Związku Arioi przyjmowano wszystkich chętnych,a przyjęciu towarzyszyły skomplikowane uroczyste ceremonie.Członek związku przechodziłsiedem stopni wtajemniczenia, a każdy z nich różnił się specjalnym tatuażem i ozdobami.Wstępującemu do Związku Arioi nadawano nowe imię.Do związku wstępować mogli mężczyzni i kobiety, z tym jednak, że liczba mężczyznmusiała pięciokrotnie przekraczać liczbę kobiet.Te ostatnie wstępowały w służbę boga Oroniezbyt chętnie, gdyż członków Związku obowiązywał nakaz zabijania swych dzieci.JeżeliArioi naruszył przysięgę i miał dziecko, to wyrzucano go ze Związku, a często i zabijano.Arioi byli związkiem wędrownym.Z nadejściem wiosny lub żniw na wyspachPolinezji pojawiali się wędrowcy-Arioi nie posiadający stałego miejsca pobytu i wówczaszaczynały się święta i uczty.Liczba członków Związku była duża; podania wyspy Raiateamówią, że zjeżdżało się tutaj do stu pięćdziesięciu łodzi, a w każdej było nie mniej niżtrzydziestu, czterdziestu ludzi, często około setki.Elita i wodzowie (po polinezyjsku aliki,arii lub ariki) z niecierpliwością oczekiwali na przybycie wędrujących rycerzy boga Oro [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download @ ebook @ pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia

Tematy