[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.70Kauka, miasto w kraju Wakceów, na południe od rzeki Durius. 7153.Toteż szedł Lukullus długo przez kraj opustoszały, aż przybył do miastaInterkacja71, gdzie zebrało się ponad 20 000 uchodzących pieszych i 2000 jazdy.W sposób bezmyślny wezwał Lukullus i ich do zawarcia układu, ale w sposóbobelżywy przypomnieli mu jego zachowanie się wobec Kaucyjczyków i zapyty-wali, czy do takiego układu ich zaprasza jak tamtych.Lukullus oburzał się nalżących go, jak gdyby wszyscy inni w tym wypadku zawinili, a nie on sam,spustoszył ich pola, po czym rozłożywszy się wokół miasta, wzniósł wielewałów i raz po raz wyzywał przeciwników do walki ustawiając swe wojsko wszyku bojowym.Ale oni nie przyjmowali otwartej bitwy, a tylko ograniczali siędo drobnych utarczek.Często natomiast jeden z barbarzyńców we wspaniałejzbroi wyjeżdżał na koniu na pole rozciągające się między obu wojskami iwyzywał do walki w pojedynku każdego Rzymianina, który by miał na toochotę; ponieważ nikt się nie zgłaszał, zawracał szydząc i naigrawając się zobelżywymi gestami.Ponieważ się to często powtarzało, Scypion, który byłjeszcze młody, uniósł się gniewem i poskoczywszy ku niemu stoczył pojedynek,w którym szczęśliwie wziął górę, mimo że sam był mały, a tamten potężnegowzrostu.54.Podniosło to Rzymian na duchu, ale w nocy ogarnął ich strach wielki;jezdzcy bowiem barbarzyńców, którzy wyjechali byli za paszą, zanim przybyłLukullus, nie mogąc wejść do miasta oblężonego przez Lukullusa uganialiwokół obozu rzymskiego, podnosili wrzaski i wywoływali popłoch.Zamknięciw mieście odpowiadali na ich wołania, co wywoływało jeszcze większy strach uRzymian.Dawał się im poza tym przykro odczuwać brak snu skutkiem ciągłychstraży i rodzaj pożywienia tamtejszego, do którego nie przywykli.Ponieważ niemieli wina, soli, octu i oliwy, więc musieli jeść pszenicę, jęczmień, wiele mięsaz jeleni i zajęcy gotowanego bez soli, co powodowało dolegliwości żołądkowe iwielu skutkiem tego nawet pomarło.Wreszcie wał został wzniesiony iRzymianie szturmując do murów nieprzyjacielskich przy pomocy machinpewną część ich zdobyli, po czym wtargnęli do miasta.Wkrótce jednak zostaliwyparci, a cofając się wpadli skutkiem nieznajomości terenu w jakiś zbiornikwody, gdzie wielu zginęło.W nocy barbarzyńcy odbudowali zwaloną częśćmurów.Obie strony znalazły się jednak w ciężkim położeniu, bo głód jużjednym i drugim dawał się we znaki; wówczas Scypion zaręczył barbarzyńcom,że nie będzie wiarołomstwa w razie układu i znalazł u nich wiarę ze względu nasławę swego męstwa.Zakończył więc wojnę na następujących warunkach.Mieszkańcy Interkacji mają dostarczyć Lukullusowi 10 000 płaszczy wojennychi pewną określoną liczbę bydła, nadto 50 zakładników.Domagał się teżLukullus złota i srebra, dla którego podjął tę wojnę, w przekonaniu, że całaHiszpania obfituje w złoto, ale go nie dostał, bo go nie mieli, a poza tymCeltyberowie z tych stron wcale go nie cenią.71Interkacja, miasto w kraju Wakceów, na północ od rzeki Durius. 7255.Z kolei uderzył Lukullus na miasto Pallancję, cieszące się jeszczewiększą sławą męstwa, dokąd też schroniło się wielu uchodzców.Stądniektórzy radzili mu, aby odstąpił od tego przedsięwzięcia.Ale ondowiedziawszy się, że jest to miasto wielce bogate, nie chciał się wycofać,mimo że Pallantyjczycy trapili go nieustannie przy pomocy jazdy podczaswypraw po zboże i przeszkadzali mu w zaopatrywaniu się w żywność.W brakuniej zdecydował się Lukullus na odwrót i poprowadził wojsko w wydłużonymczworoboku.Pallantyjczycy i teraz jeszcze szli za nim aż do rzeki Durius.StądPallantyjczycy zawrócili nocą, a Lukullus przybył do kraju Turdetanów, gdzieprzezimował71a.Taki był koniec wojny z Wakceami, którą zaczął Lukullus bezuchwały ludu rzymskiego.A jednak za to [bezprawne postępowanie] Lukullusnawet do sądu nie został pozwany.56.Około tego samego czasu72 inny odłam niepodległych Iberów, tzw.Luzytanowie, spustoszyli pod wodzą Punikusa obszary podległe Rzymianom,pobili wodzów rzymskich Maniliusza73 i Kalpurniusza Pizona74 i wycięli 6000Rzymian wraz z ich kwestorem Terencjuszem Warronem.Zachęcony tympowodzeniem Punikus sięgnął aż do Oceanu, połączył się przymierzem zWettonami i podjął oblężenie tzw.Blastofeników78 podległych Rzymianom;nazwa ich podobno stąd pochodzi, że Kartagińczyk Hannibal osiedlił tam pewnąilość Libijczyków.Kiedy Punikus ugodzony kamieniem w głowę zginął, objąłdowództwo niejaki Cezarus.Ten Cezarus wydał bitwę Mummiuszowi76, którynadciągnął z Rzymu z nowym wojskiem, ale poniósł klęskę i musiał uciekać.Mummiusz podjął za nim pościg w nieładzie, ale tamten zwrócił się nagleprzeciw niemu, wyciął mu około 9000 ludzi i nie tylko odzyskał zagrabionełupy i własny obóz, ale zajął nadto obóz rzymski i zagarnął wiele broni orazzasobów bojowych, które dla szyderstwa obnosili barbarzyńcy po całejCeltyberii.57.Pozostałych mu 5000 żołnierzy ćwiczył Mummiusz w obrębie obozu,obawiając się wystąpić w otwartym polu, zanim ludzie jego nie nabiorą ducha.Czatował następnie na sposobność, aż przeciągną opodal barbarzyńcy z częściązagarniętej zdobyczy, napadł na nich niespodziewanie i wytraciwszy wielu,71aW r.151/150.72W r.154.73Maniusz Maniliusz, wówczas pretor w Hiszpanii Dalszej, w r.149 jako konsul podjąłoblężenie Kartaginy; por.Woj.w Afr.97 105.74Lucjusz Kalpurniusz Pizon, w r.153 pretor w Hiszpanii Dalszej, w r.148 jako konsuloblegał Kartaginę; por.Woj.w Afr.109 115.75Blastofenikami nazywali się mieszkańcy trzech starych kolonii fenickich (Malaka,Syksus, Abdera), położonych na wschód od Cieśniny Oibraltarskiej na wybrzeżu plemieniaBastulów (stąd poprawna nazwa Bastulofenikowie).Twierdzenie, że ich miasto założyłHannibal, jest fałszywe.76Lucjusz Mummiusz, pretor w r.153, głośny potem pogromca Związku Achajskiego w r.146 (stąd przydomek Achaikus). 73zabrał i zdobycz, i znaki bojowe.Także Luzytanowie po drugiej stronie rzekiTagu podjęli wojnę z Rzymianami pod wodzą Kaucenusa, spustoszyli krajpodległych Rzymianom Kuneów77 i zajęli wielkie ich miasto Konistorgis.KołoSłupów Herkulesa przeprawili się przez Ocean i jedni z nich obiegli miastoOkilę, drudzy pustoszyli inne strony Libii78.Mummiusz pociągnął za nimi z9000 piechoty i 500 jezdzcami, wyciął około 15000 tych, którzy kraj pustoszyli,oraz pewną ilość innych i uwolnił Okilę od oblężenia.Natknąwszy się z kolei natych, którzy unosili łupy, wyciął wszystkich, tak że nawet zwiastun klęski nieuszedł.Zebrane łupy rozdzielił między żołnierzy, ile tylko unieść zdołali, aresztę spalił w ofierze bogom wojennym.Dokonawszy takich czynów wróciłMummiusz do Rzymu i odbył triumfalny wjazd do miasta.58.Następcą jego został Marek Atyliusz79, który najechał na kraj Luzyta-nów, wyciął ich około 700; zajął największe ich miasto zwane Okstraki, a rzu-ciwszy postrach na najbliższe plemiona, skłonił wszystkie do poddania wdrodze układu.Miedzy nimi były też niektóre odłamy ludu Wettonów,sąsiadującego z Luzytanami.Skoro jednak Atyliusz odciągnął na leża zimowe,natychmiast wszystkie odpadły i zaczęły oblegać pewne miasto poddaneRzymianom
[ Pobierz całość w formacie PDF ]