[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To był projekt publiczny.Budowniczowie byli pracownikami publicznymi, otrzymywali normalną zapłatę za swoją pracę.Chcesz się założyć, że nowy marsjański traktat będzie zawierał podobną klauzulę w kwestii bazy materialnej dla budowy windy? Ja jestem absolutnie przekonany, że tak się stanie.- Może, ale traktat zostanie zrewidowany dopiero za dziewięć lat - zauważyła Phyllis.Jej oczy nadal błyszczały.John roześmiał się.- Tak, to prawda! Ale nie uwierzyłabyś, ile głosów poparcia dla pewnych punktów traktatu słyszę wszędzie na tej planecie, ile osób pragnie umieścić w nim klauzulę jeszcze bardziej ograniczającą udział ziemskiego kapitału inwestycyjnego i odpływ ewentualnych zysków.Nie zwracasz na to uwagi, ale musisz pamiętać, że to jest system ekonomiczny zbudowany od początku do końca na zasadach.naukowych.Mamy tutaj bardzo ograniczone możliwości i aby stworzyć trwałą społeczność, musimy być wyczuleni na ten problem.Nie możesz pragnąć ot tak po prostu przetransportować surowce stąd na Ziemię - epoka kolonialna już dawno się skończyła, wszyscy musicie o tym pamiętać.Znowu się roześmiał na widok wpatrzonych weń z natężeniem oczu współbiesiadników.Przypomniał to sobie później, gdy już znalazł się z powrotem w swoim pokoju.Przyszło mu do głowy, że przesadził, że nie trzeba im było tak dokładnie uświadamiać złożoności sytuacji.Przedstawiciel Amexu podniósł nawet dłoń do ust, aby polecić swemu komputerowi zrobienie notatki.Jego gest był oczywisty, ten mężczyzna pomyślał sobie, że John Boone przekazuje złe wieści.Szepcąc w swój nadgarstek, przez cały czas wpatrywał się w Johna; najwyraźniej chciał, aby Boone zauważył jego posunięcie.Cóż, najwidoczniej John znalazł tu kolejnych podejrzanych.Tej nocy długo się męczył, nie mogąc zasnąć.Nazajutrz opuścił Pavonis i skierował się na wschód, zjeżdżając w dół Tharsis.Zamierzał przejechać siedem tysięcy kilometrów do Hellas, aby odwiedzić Maję.Samotna podróż dłużyła mu się dziwnie z powodu Wielkiej Burzy.W ciemnych prześwitach, przez falujące warstwy piasku, migały Johnowi fragmenty południowych wyżyn.Nieustannie towarzyszył mu zmienny akompaniament świszczącego wiatru.Maja na pewno ucieszy się z jego wizyty.Zresztą, nigdy przedtem nie był w Hellas, a wiedział, że jest tam wielu ludzi, którzy pragną się z nim spotkać.Na północ od Low Point odkryli sporych rozmiarów formację wodonośną, więc chcieli wypompować z niej wodę na powierzchnię i w jakimś nisko położonym miejscu stworzyć jezioro o wiecznie zamarzniętej powierzchni, która nieprzerwanie sublimowałaby w atmosferę, ale którą mogliby stale uzupełniać od dołu.Podtrzymywany w ten sposób staw wzbogacałby atmosferę, a równocześnie służył jako zbiornik i radiator ciepła dla roślinności uprawianej w kręgu ukrytych pod kopułą farm wokół jeziora.Maję bardzo ekscytowały te plany.John jechał cały czas w stanie lekkiego oszołomienia.Obserwował, jak z obłoków pyłu wyłania się jeden krater za drugim.Pewnego wieczoru zatrzymał się w chińskiej kolonii, której członkowie mieszkali w dużych blaszanych budowlach przypominających dawne przyczepy pierwszej setki i znali zaledwie kilka słów po angielsku.Podczas rozmowy John i osadnicy musieli korzystać z programu translacyjnego AI, który tak ich wszystkich rozśmieszył, że prawie ciągle chichotali.Dwa dni później Boone zatrzymał się na jeden dzień w punkcie eksploatacji i przetwarzania powietrza w górnym przepuście między kraterami.Kolonię tę w całości zamieszkiwali Japończycy.Wszyscy mówili biegle po angielsku.Byli zmartwieni, ponieważ burza unieruchomiła ich kondensatory atmosferyczne.Technicy uśmiechali się ze smutkiem.Pokazali Johnowi koszmarny kompleks systemów filtracyjnych, które zamontowali od razu na początku nawałnicy, chcąc utrzymać pompy przy pracy.Niestety, ani ten pomysł, ani inne nic nie pomogły - kondensatory nie chciały działać.Po trzech dniach jazdy w kierunku wschodnim Boone dostrzegł suficki karawanseraj, umieszczony na szczycie kolistego kanionu o stromych ścianach
[ Pobierz całość w formacie PDF ]