[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Giuseppe Garibaldi.W 1848 r., po obaleniu politycznej władzy papieża w Państwie Kościelnym i utworzeniu Republiki Rzymskiej, dowodził on obroną Rzymu w wojnie włosko-francuskiej.Francuzi zajęli wtedy Rzym i przywrócili do władzy papieża Piusa IX, zaś Garibaldi emigrował do Szwajcarii, zaś Mazzini do Londynu, gdzie nadal prowadzili działalność niepodległościową.Pod uderzeniami wojsk austriackich i francuskich upadły też ludowe powstania w Messynie, Mediolanie i Wenecji.Unia Szwecji i Norwegii, Dania.Szwecja, pragnąc odbudować swe wpływy i interesy w Europie Środkowej, włączyła się w 1805 r.do koalicji W.Brytanii, Austrii, Prus i Rosji przeciwko Francji napoleońskiej.Lecz Napoleon I Bonaparte w kilku kampaniach wojennych rozbił antyfrancuską koalicję i Szwecja utraciła wtedy swe Pomorze Zaodrzańskie na zachód od Szczecina.Przypadły one Prusom, a wkrótce również cała Finlandia i Wyspy Alandzkie na Bałtyku przejęte zostały, za zgodą Napoleona I, przez Rosję.W 1809 r.po obaleniu rządów Gustawa IV Adolfa, tron w Szwecji objął Karol XIII (1809-1818), młodszy brat Gustawa III, panującego w II połowie XVIII w.Będąc bezdzietnym zaadaptował on na syna młodego marszałka napoleońskiego, księcia Jana Bernardotte i w 1811 r.przekazał mu rządy w państwie, jako Karolowi XIV Janowi (1811-44).Bernardotte dał początek dynastii królewskiej, panującej do czasów obecnych.W 1812 r.Karol XIV zawarł sojusz z Rosją, skierowany przeciwko Francji i w 1813 r.wojska szwedzkie wzięły udział w Bitwie Narodów pod Lipskiem.Po klęsce Napoleona I doszło w 1814 r.do zawarcia porozumień pokojowych w Kilonii, które zmieniły obraz polityczny Skandynawii na sto lat.W ich wyniku Norwegia, dotychczas złączona unią z Królestwem Danii, połączona została unią ze Szwecją.Nowa unia miała charakter prawie wyłącznie personalny, ograniczając się do wspólnej polityki zagranicznej i wspólnego króla.Był nim Karol XIV.Układ pokojowy w Kilonii określił też kształt państwowy Królestwa Danii.Ostatecznie przestała obowiązywać unia kalmarska z 1397 r., wiążąca Danię z Norwegią, natomiast Wyspy Helgoland na Morzu Północnym przeszły we władanie W.Brytanii, która z kolei zwróciła Danii jej zamorskie kolonie.Do Danii przyłączone zostały wtedy: największa wyspa świata Grenlandia, Islandia i Wyspy Owcze.W 1848 r.niemiecka ludność południowych prowincji Królestwa Danii, to jest Księstw Szlezwiku i Holsztynu, wypowiedziała się za samostanowieniem.Spowodowało to krótkotrwałą wojnę Danii z tymi księstwami, wspomaganymi przez wojska Związku Niemieckiego.Spór uregulowany został przez wielkie mocarstwa, które zdecydowały utrzymanie obu prowincji przy Danii.Do końca XIX w.Królestwo Szwecji nie prowadziło żadnych wojen, kontynuując reformy i modernizację gospodarki państwa, zapoczątkowane przez króla Gustawa III w XVIII w.Państwo rozwijało się pomyślnie, osiągając wysoki stopień zamożności społeczeństwa, mimo surowych i trudnych warunków klimatycznych oraz przyrodniczych Skandynawii.Rosja.Po śmierci w 1801 r.cara Pawła I tron po nim objął jego syn 23-letni Aleksander I (1801-25).Pierwsze jego liczne dekrety dotyczyły rehabilitacji ludzi usuniętych przez Pawła I z urzędów i wojska, zwiększenia roli senatu, zniesienia poddaństwa chłopów w guberniach nadbałtyckich, likwidacji cenzury książek, zakazu stosowania tortur w śledztwie, liberalizacji handlu zagranicznego i reform w szkolnictwie.Utworzone zostały Uniwersytety w Charkowie i Kazaniu oraz reaktywowany Uniwersytet Wileński z polskim językiem nauczania.Był przyjazny Polakom, jego przyjaciel Adam Czartoryski był ministrem spraw zagranicznych.Nowy cesarz starał się zachować neutralność w sprawach europejskich i w 1801 r.Rosja zawarła traktat o przyjaźni z Francją, a w 1802 r.z Prusami.Przyjazne stosunki z Francją uległy jednakże poważnej erozji po ogłoszeniu się przez Napoleona Bonapartego dożywotnim konsulem, a później cesarzem, i po zamordowaniu ewentualnego kandydata do tronu francuskiego, Ludwika XVII z rodu Kondeuszów.Ostatecznie w 1805 r.Rosja przystąpiła do koalicji antyfrancuskiej, zawiązanej przez Anglię, Austrię i Szwecję.Zgodnie z warunkami paktu, w trakcie najazdu wojsk francuskich na Austrię w 1806 r.i Prusy w 1807 r.w bitwach pod Austerlitz, Iławą i Frydlandem uczestniczył rosyjski korpus ekspedycyjny Kutuzowa.Po zwycięstwach Napoleona I i okupacji przez jego armie Austrii, a później również Prus, Aleksander I spotkał się z Napoleonem I Bonaparte 7 lipca 1807 r.w Tylży nad Niemnem, gdzie obaj cesarze zawarli traktat pokojowy.Aleksander I nie chciał bowiem, by Rosja prowadziła wojnę z Francją w pojedynkę, zaś Napoleon uczynił różne koncesje na rzecz Rosji.Przypadł jej m.in.obwód białostocki po pobiciu Prus, zaś po roku, po kolejnej wojnie francusko-austriackiej także obwód Tarnopolski.Wcześniej w 1801 r.Rosja zawładnęła terytorium Gruzji na Kaukazie.Spowodowało to wieloletnią jej wojnę z Persją, która doznała licznych porażek.Między innymi Rosjanie zajęli Dagestan i północny Azerbejdżan z Baku nad Morzem Kaspijskim.Wojna ta trwała, z przerwami do 1813 r
[ Pobierz całość w formacie PDF ]