[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. ¯i jam venis, sinjoro. Kia?Kaj ÿi flustris mallaûte: Mi restis.Petronius metis la manon sur ÿian oran kapon. Vi bone aran¸is hodiaû la faldojn, kaj mi estas kontentade vi, Eunice.Kaj çe tiu ektuÿo ÿiaj okuloj en unu momento vuali¸is pernebulo de feliço kaj la brusto komencis movi sin rapide.Sed Petronius kaj Vinicius transiris en la atrium; tie aten-dis Chilo Chilonides, kiu, vidinte ilin, profunde riverencis.Surla buÿo de Petronius, je la penso pri la hieraû farita supozo,ke tiu çi homo estas eble amanto de Eunice, aperis rideto.Lahomo, kiu staris antaû li, povis esti nenies amanto.En tiustranga figuro estis io kaj abomena kaj ridinda.Li ne estismaljuna: en lia malorda barbo kaj en la krispa hararo apen-aû tie kaj ie trabrilis griza fadeno.Li havis ventron kavi¸intan,kurbigitan dorson, tiel ke unuavide li ÿajnis esti ¸iba, kaj su-per tiu ¸ibo trovis sin granda kapo kun viza¸o simia kaj sam-tempe vulpa, kun penetrema rigardo.Lia flaveta haûto estismakulita de pustuloj, kaj la nazo, plene kovrita de ili, povisatesti tro grandan inklinon al drinko.Lia malzorgita vesto,konsistanta el malhela tuniko, teksita el kapra lano, kaj samatruhava mantelo, estis pruvo de vera aû ÿajnigata mizero.149 QUO VADIS?eLIBROPetronius je lia vido rememoris la homeran Tersiton, res-pondante do per manklino al lia riverenco, li diris: Saluton, dia Tersito.Kiel fartas viaj tuberoj, kiujn apudTrojo batis al vi Uliso, kaj kiel li mem pasigas la tempon surElizeaj Kampoj? Nobla sinjoro, respondis Chilo Chilonides, la plejsa¸a el la mortintoj, Uliso, sendas pere de mi al la plej sa¸a ella vivantoj, Petronius, saluton kaj peton, ke li kovru per novamantelo miajn tuberojn. Je Hekato Triforma! ekkriis Petronius, la respondomeritas mantelon.Sed pluan interparolon interrompis la senpacienca Vini-cius, kiu demandis rekte: Çu vi scias precize, kion vi entreprenas? Kiam du familiæ en du brilaj domoj, parolas pri nenioalia, kaj post ili la novaîon ripetas duono da Romo, ne estasmalfacile scii, respondis Chilo. Hieraû nokte oni forkap-tis fraûlinon, edukitan en la domo de Aulus Plautius, noma-tan Ligia, aû pli ¸uste Callina, kiun viaj sklavoj, ho sinjoro,estis transkondukantaj el la palaco de la cezaro en vian insula,kaj mi entreprenas retrovi ÿin en la urbo, aû, se ÿi, kio estasmalmulte verÿajna, forlasis la urbon, montri al vi, nobla sin-joro, kien ÿi forkuris kaj kien ÿi kaÿis sin. Bone, diris Vinicius, al kiu plaçis la precizeco de la res-pondo, kiajn rimedojn vi havas por tio?Chilo ridetis ruze: La rimedojn havas vi, sinjoro; mi havas nur sa¸on.Petronius ankaû ridetis, çar li estis tute kontenta de siagasto. Tiu çi homo povas retrovi la knabinon, li pensis.150 QUO VADIS?eLIBRODume Vinicius sulkigis siajn kunkreskantajn brovojn kajdiris: Mizerulo, se vi min trompas por profito, mi igos vinmorti sub bastonoj. Mi estas filozofo, sinjoro, kaj filozofo ne povas esti avi-da je profito, speciale je tia, kian vi grandanime promesas. Ha, vi estas filozofo? demandis Petronius. Eunicediris al mi, ke vi estas kuracisto kaj aûguristo.De kie vi konasEunicen? xi venis al mi peti konsilon, çar mia gloro atingis ÿiajnorelojn. Kian konsilon ÿi volis? Kontraû amo, sinjoro.xi volis esti kuracita de senreci-proka amo. Kaj vi kuracis ÿin? Mi faris pli, sinjoro, çar mi donis al ÿi amuleton, kiu se-kurigas reciprokecon.En Pafoso, sur Cipro, estas templo, sin-joro, kie oni konservas zoneton de Venuso.Mi donis al ÿi dufadenojn el tiu zoneto, fermitajn en migdala ÿelo. Kaj vi igis ÿin multe pagi? Por reciprokeco oni neniam povas sufiçe pagi, kaj mi, nehavante du fingrojn, ÿparas monon por açeti sklavon-skribi-ston, kiu kunskribos miajn pensojn kaj konservos mian scionpor la mondo. Al kiu skolo vi apartenas, dia sa¸ulo? Mi estas ciniko, sinjoro, çar mi havas truitan mantelon;mi estas stoiko, çar mi elportas pacience mizeron, kaj mi es-tas peripatetiko, çar, ne posedante portilon, mi piediras devinejo al vinejo kaj envoje instruas tiujn, kiuj promesas pagipor la kruço.151 QUO VADIS?eLIBRO Kaj çe la kruço vi i¸as retoro. Heraklito diris: çio fluas , kaj çu vi povas nei sinjoro, kevino estas fluidaîo? Li ankaû instruis, ke fajro estas dio, kaj tiu dio flamas survia nazo. La dia Diogeno el Apolonio instruis, ke la esenco de aîojestas la aero, kaj ju pli varma estas la aero, des pli perfektajnestaîojn ¸i kreas, kaj el la plej varma naski¸as la animoj desa¸uloj.Çar aûtune venas malvarmo, ergo vera sa¸ulo devasvarmigi sian animon per vino.Vi ja ne povas ankaû nei,sinjoro, ke kruço eç da akva vino el apud Kapuo aû Teleziodisportas varmon al çiuj ostoj de la pereema homa korpo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]