[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.alveolitis allergica). 3.8.Badanie zanieczyszczeń mikrobiologicznych powietrza3.8.1 Wykrywanie obecności drobnoustrojów w powietrzuStosowane metody można podzielić umownie na:�% mikroskopowe i�% hodowlane.Niekiedy stosowane metody mają charakter pośredni lub używa się jednocześnie obumetod.Metody mikroskopowePolegają one na:�% przepuszczaniu powietrza przez filtr membranowy bądz umieszczaniu nadrodze zasysanego powietrza szkiełka powleczonego lepką substancją (np.wazeliną),�% barwieniu wyłapanych drobnoustrojów i�% badaniu mikroskopowym, polegającym głównie na liczeniu komórek.Często stosuje się barwienie oranżem akrydyny i obserwację w mikroskopiefluorescencyjnym.Ostateczny wynik podaje się jako liczba drobnoustrojów w 1 m3powietrza.Zalety metod mikroskopowych są następujące:�% możliwość wykrycia w powietrzu nie tylko żywych, ale i martwychmikroorganizmów,�% możliwość wykrycia także tych drobnoustrojów, które niechętnie wyrastają napożywkach; dzięki temu oznaczenia liczby drobnoustrojów są zwykle przynajmniejo rząd wielkości wyższe, niż w metodach hodowlanych,�% można wykryć i zidentyfikować inne obiekty biologiczne, np.: pyłki roślin,alergogenne roztocze, nieożywiony pył organiczny (fragmenty naskórka, piór,roślin itp.).Jednak metody te mają poważną wadę: niemożność identyfikacji gatunkowejmikroorganizmów (bakterii, grzybów, wirusów).Metody hodowlaneMetody te polegają na przeniesieniu mikroorganizmów z powietrza na powierzchnięodpowiedniej pożywki.Po okresie inkubacji w optymalnej temperaturze, liczy się wyrosłekolonie i podaje wynik jako cfu/m3 powietrza (ang.colony forming units jednostkitworzące kolonie).Jako że kolonia może powstać nie tylko z jednej, ale i z kilkupołączonych komórek, w rzeczywistości w powietrzu może się znajdować więcejmikroorganizmów, niż wskazuje na to wynik wyrażony w jednostkach CFU.Poza tym,za pomocą metod hodowlanych można wykryć jedynie żywe komórki i tylko te, które sąw wstanie wyrosnąć na stosowanych pożywkach.Drobnoustroje przeniesione na pożywkę wymagają ożywienia, gdyż w powietrzu byłypoddane działaniu wielu niesprzyjających czynników (patrz roz.11.5).Dlatego zaleca siędodawanie do pożywek takich składników jak betaina i katalaza.Betaina, czyli metylowapochodna aminokwasu glicyny, wykorzystywana jest przez bakterie do utrzymywaniarównowagi osmotycznej, a jako donator grup metylowych ma duże znaczeniew procesach biosyntezy.Katalaza natomiast rozkłada szkodliwe nadtlenki wytworzonew powietrzu pod wpływem promieniowania UV.Na oddzielną uwagę zasługują wirusy.Ich badanie różni się zasadniczo od metodstosowanych do pozostałych mikroorganizmów, ponieważ: �% mogą one rosnąć jedynie w żywych komórkach, a więc wymagają użycia hodowlitkankowych (np.nabłonka tchawicy człowieka lub nerki małpy) lub, w przypadkubakteriofagów, hodowli bakteryjnych,�% Identyfikacja gatunkowa wykrytych wirusów jest żmudna i polega m.in.nawykonaniu elektroforezy lub użyciu surowic odpornościowych zawierającychprzeciwciała przeciwko znanym wirusom,�% niezbędne jest pobieranie dużych objętości powietrza (ponad 1000 dm3,przynajmniej o rząd wielkości więcej, niż w przypadku bakterii), ze względu na niezbytliczne występowanie w powietrzu (dotyczy to zwłaszcza enterowirusów) i niewielkiprocentowy udział wirusów zdolnych do wywołania infekcji.Po przeniesieniu pobranych wirusów na powierzchnię jednowarstwowej hodowli, wnikająone do komórek, namnażają się w nich, a po ich zniszczeniu atakują sąsiednie komórki.W efekcie wokół pierwotnych miejsc infekcji komórek pojawiają się przejaśnienia zwanełysinkami (ang.plaque) na tle niezmienionej warstwy komórek.Dlatego, przez analogiędo bakteryjnych metod hodowlanych, liczbę wykrytych wirusów podaje się jako liczbęjednostek tworzących łysinki, w skrócie pfu/m3 (ang.plaque forming units).Należypodkreślić, że wykrywa się w ten sposób jedynie wirusy zdolne do infekcji zastosowanychkomórek.Można wyróżnić trzy podstawowe sposoby pobierania prób powietrza stosowane wmetodach hodowlanych:�% metoda sedymentacyjna Kocha,�% metody filtracyjne (stosowane również w metodach mikroskopowych),�% metody zderzeniowe (impakcyjne).Metoda sedymentacyjnaJest to najprostsza metoda i polega na opadaniu komórek z powietrza na odkryte szalkiPetriego z odpowiednią pożywką.Siła grawitacji działająca na cząstki bioaerozolu maznaczenie jedynie w stosunku do większych cząstek, natomiast mniejsze uderzają weksponowaną pożywkę pod wpływem ruchów powietrza
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
