[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rozdział dwudziesty czwartyNel mezzo del cammin di nostra vita.- Dante, Boska Komedia, Canto I.W przekładzie (tym samym, co wyżej) brzmi: W życia wędrówce, na połowie czasu, Straciwszy z oczu szlak niemylnej drogi, W głębi ciemnego znalazłem się lasu.Necronomicon Abdula Alhazreda.- jasna rzecz, ukłon w stronę H.P.Lovecrafta.Liber Yog-Sothotis.- zmyśliłem.Biorąc wzór z Lovecrafta, Mistrza z Providence.De vermis mysteriis.- choć wykorzystana w kilku opowiadaniach Lovecrafta i stanowiąca „bibliograficzny kanon” mitu Cthulhu, De vermis.- oddajmy honor - została wymyślona przez Roberta Blocha.Exsiccatum est faenum.- „Trawa usycha, więdnie kwiat” (Izajasz 40;7).Amantes amentes - „Zakochani są jak szaleni” (Plautus).Grau, teurer Freund, ist alle Theorie - Faust, część I, scena z uczniem, słowa Mefistofelesa.Anachronizm oczywisty także w warstwie lingwistycznej - Hochdeutsch Goethego w wieku XV jeszcze nie istniał.Ale kto wie, może diabeł zawsze mówił w Hochdeutsch?Meum est propositum.- Walter Map (według innych źródeł: Archipoeta).Przekład fragmentu (Edwarda Porębowicza, w Wielkiej literaturze powszechnej, nakładem Trzaski, Everta i Miehalskiego, Warszawa 1933):Przeznaczenie moje skończyć życie w szynkuPodsuń kubek ku gębie, nalej wina, synku,By rzekli aniołowie, stojący w ordynku: „Udziel Bógpijanicy rajskiego spoczynku”.Bibit hera, bibit herus.- anonim, Carmina burana, ze zbioru zwanego Carmina potoria.Przekład mój.Pije pani, pije pan,Pije rycerz, pije ksiądzpije ów, pije owapije pachoł ze służącąpije żwawy, pije gnuśnypije biały, pije czarny.„Ej wiwat, wiwat, ten miły kołek.” - Łożnicopiew Franciszka Ksawerego Woyny, szambelana u króla Stasia (druga połowa XVIII w.), Trembecki i inni (KAW, Białystok 1982).„Fik z okna.” - wzbogaciłem zaklęcie lotne o ten zabawny, „rychtyk śląski” dwuwiersz, zaczerpnięty z baśni Stanisława Wasylewskiego pod takim właśnie tytułem.„Fik z okna”, w Baśniach polskich (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1968).Rozdział dwudziesty piątyVeni, veni, venias.- anonim, Carmina Burana, ze zbioru zwanego Carmina amatoria.Przekład mój.Przybądź, przybądź, o, przybądź Nie daj mi umrzeć hyrca, hyrca Nazaza, Trilliriuos.Piękne są twe lica Oczy twe błyszczące Włosy twe w warkoczu O, jakże piękną jesteś istotą Od róży czerwieńsza Od liliji bielsza Od wszystkich piękniejsza Chwała, chwała ci po wieczność.„Mógł - i chciał - jej powiedzieć, że jest.” - Reynevan kolejno sięga w komplementach do Pieśni nad Pieśniami, Eneidy, pieśni trubadurów prowansalskich, pieśni ze zbioru Carmina Burana, Waltera von der Vogelweide i Boskiej komedii Dantego.Rozdział dwudziesty ósmyDe mortuis aut bene, aut nihil - „O zmarłych (mówi się) albo dobrze, albo wcale” (Plutarch).Do, ut des - „Dam, jeśli ty dasz”, tu sparafrazowane:.ut facias, czyli: „Dam, jeśli ty uczynisz”.Rozdział dwudziesty dziewiąty„Z cichego świata.” - Dante, Boska Komedia, pieśń czwarta, tłum.Edward Porębowicz.W oryginale:Fuor de la queta, ne l'aura che trema.E vegno in parte ove non e che luca.* * *[1] Tłumaczenia łacińskich hymnów, sentencji, swawolnych pieśni, informacje bibliograficzne, a także rozmaite ciekawostki znajdą Państwo na końcu książki.Acz - z góry uprzedzamy - nie wszystkie.Opowieść o Reynevanie to wszak fikcja literacka i choć dokładnie historycznie udokumentowana, to jednak wolna od przesadnie nabożnego szacunku dla źródeł (przyp.wyd.)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]