[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Podobnie jak przed wszystkimi innymi ćwiczeniami, najpierw musisz się zrelaksować i wprowadzić mózg w stan alfa.W przeprowadzanych testach możesz posłużyć się rzeczywistymi wspomnieniami lub wyobrażeniami sytuacji, w których dasz wyraz swym przekonaniom podejmując stosowne działania.Teraz przywołaj w myślach obraz, który nie sprawi ci satysfakcji, bowiem będzie ilustrował przekonanie negatywne wybrane z twojej listy.Załóżmy ze wygłaszasz referat przed audytorium złożonym z pracowników twojej firmy.Przykład ten może dotyczyć przekonania: „nie lubię oglądać siebie lub występować w takiej roli", sformułowanego na podstawie zapisanego przez ciebie określenia „nieśmiały" lub „zamknięty w sobie" I to ćwiczenie spróbuj wykonać przywołując rzeczywiste wspomnienie lub wyobrażając sobie sytuację, w której możesz znaleźć się w przyszłości.Nie zapominaj o posługiwaniu się zmysłami, dzięki którym wyobrażenie zyskuje znamiona rzeczywistego przeżycia.Doświadczyłeś zatem sytuacji, w których ujawniły się dwa twoje oblicza pozytywne i negatywne, odzwierciedlające określone przekonania na temat własnej osoby Jeżeli porównasz teraz submodalności związane z każdą ze scen, zaczniesz dostrzegać między nimi różnice, lecz nie w treści obydwu scenariuszy (tj.między opowiadaniem dzieciom bajek a wygłaszaniem referatu przed kolegami z pracy), gdyż te są oczywiste, lecz w charakterze obrazów, dźwięków i wrażen dotykowych, których doświadczyłeś.Właśnie te różnice są kluczem, otwierającym przed tobą możliwości podejmowania decyzji i przejęcia kontroli nad własnym losem.Być może po raz pierwszy w życiu odkryłeś i zrozumiałeś przekonania, sterujące twoim postępowaniem.Dzięki pozytywnym submodalnościom możesz je teraz samodzielnie kształtować, podobnie jak uczucia, tworząc nowe i odrzucając dawne, nieprzydatne już oceny.Możesz rozpoznać i zastosować w praktyce strategię myślenia, która pomoże ci osiągnąć pożądane rezultaty.Usprawiedliwianie sięW poprzednim rozdziale dowiedzieliśmy się, ze przekonania jednostki wpływają na jej działania i same są kształtowane przez te działania czy tez przez ich interpretację.W 1960 roku przeprowadzono niezwykle znaczący eksperyment z udziałem pacjentów poddanych chirurgicznemu rozdzieleniu półkul mózgowych (zabiegi tego rodzaju stosowane są w leczeniu padaczki).Operacja polega na przecięciu ciała modzelowatego (corpus callosum), które łączy korę obu półkul, umożliwiając komunikację między nimi Uczestnikom eksperymentu pokazano po dwa rysunki, każdy z nich zarejestrowała jedna półkula mózgowa (przez przeciwległe oko), a następnie serię innych ilustracji, spośród których należało wybrać kolejne dwie, związane tematycznie z oglądanymi wcześniej.Lewa półkula jednego z badanych „obejrzała" na rysunku kurzy pazur, natomiast prawa - ośnieżony dom.Kiedy poproszono tę osobę o wybranie rysunków wiążących się z pokazanymi przed chwilą, wskazała ona ilustracje przedstawiające kurczaka oraz szuflę do odgarniania śniegu, czyli dokonała trafnego wyboru.Wybór kurczaka uzasadniła ona tym, ze na poprzednim rysunku widziała kurzy pazur, jednak wyjaśniając związek między łopatą do odgarniania śniegu a ośnieżonym domem powiedziała: „Aby posprzątać kurnik, należy mieć łopatę do odśnieżania" Ta zaskakująca odpowiedź całkowicie zmieniła nasze poglądy na temat przebiegu procesów myślenia.Oczywiście podane wyjaśnienie me było prawdziwą przyczyną wyboru łopaty, która wyraźnie odnosiła się do ośnieżonego domu.Prawa półkula tej osoby nie mogła jednak przekazać zarejestrowanego obrazu do półkuli lewej, myślącej werbalnie, toteż ta ostatnia, zauważywszy wybraną ilustrację, wymyśliła wytłumaczenie1 Lewa półkula stworzyła zatem własną interpretację (według terminologii NLP „usprawiedliwienie") działania.Uczestnik eksperymentu nie zdawał sobie sprawy z tego, ze podane przez mego uzasadnienie było sztucznie sfabrykowane, obydwa skojarzenia wydawały mu się równie naturalne.Fakt, ze podał on tę interpretację bez namysłu, dowodzi jednak, iż mózg potrafi znaleźć wytłumaczenie dla każdej sytuacji.Inne badania potwierdziły odkrycie, iż formułujemy interpretację lub wytłumaczenie własnych zachowań i stosujemy się do nich w dalszym postępowaniu.Na ogół nie zdradzamy takich usprawiedliwień innym osobom, a przynajmniej nie mówimy o nich.Przechowujemy je w świadomości i pozwalamy im kierować dalszymi zachowaniami.Usprawiedliwienia te z reguły są pozytywne albo negatywne, optymistyczne albo pesymistyczne.Gracz w golfa, który nie zdołał umieścić piłki w dołku z odległości jednego metra, poszukując dla siebie optymistycznego usprawiedliwienia mógłby stwierdzić- „To do mnie niepodobne, co za pech", po czym zapomniałby o tym zdarzeniu uznawszy je za nieistotne.Z kolei pesymistyczne usprawiedliwienie porażki w meczu tenisowym brzmiałoby zapewne.„Przecież to oczywiste Backhand zawsze mnie zawodzi".Pani domu, która przygotowała wyśmienite potrawy na cześć specjalnych gości, mimo usłyszanych komplementów może sformułować negatywną interpretację całego wieczoru i wszystkich uwag, wypowiedzianych pod jej adresem przez uczestników spotkania.Mówiąc żargonem NLP, usprawiedliwia się ona ze swojego zachowania.Jego wspomnienie i towarzyszące mu odczucia zostają w ten sposób utrwalane i oddziałują na przyszłe działania w sposób pozytywny albo negatywny, w zależności od charakteru usprawiedliwienia.Zauważ, że tenisista użył słowa „zawsze", które jest częstym przejawem nieracjonalnego sposobu myślenia.Zwróć również uwagę, ze usprawiedliwienia obecnych zachowań me muszą pozostawać w związku z osiąganymi dotychczas wynikami.Wprost przeciwnie pani domu może cieszyć się opinią niezrównane) kucharki i organizatorki przyjęć, a tenisista mógł mieć na swym koncie więcej zwycięstw niż jego optymistycznie nastawiony przeciwnik.Problem polega na tym, że osoba myśląca pozytywnie zapamiętuje najlepsze chwile ze swojego życia, natomiast osoba myśląca negatywnie - najgorsze.Zatem me fakty wchodzą tu w grę, lecz ich interpretacja oraz wywołane przez nią samopoczucie, które oddziałuje na przyszłe zachowania.Nasze indywidualne mapy świata - coraz bardziej szczegółowe w wyniku uzupełniania ich o kolejne interpretacje rozmaitych zachowań - stają się naszą rzeczywistością.W dłuższej perspektywie rzeczywiste osiągnięcia jednostki nie odbiegają od sformułowanej przez nią interpretacji czy oceny własnych działań
[ Pobierz całość w formacie PDF ]