Rice Craig Roze Pani Cherington

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Wcale się nie kładłam tej nocy odparła matka zsuwając naleśniki na nagrzany95talerz.I bardzo rzeczowym tonem dodała: Skończyłam książkę. Ach, mamusiu, jak to świetnie! zawołała Dina. Jak wspaniale! zawtórowała April. Hura! wrzasnął Archie. Przestańcie mnie ściskać! mówiła matka udając gniew. Rozlejecie kakao.Proszę przynieść gazetę, masło, syrop klonowy i popielniczkę.%7ływo.W ciągu sześćdziesięciu sekund śniadanie stało na stole.W połowie czwartego naleśnika April spojrzała na matkę krytycznie: Mani nadzieję, że teraz mamusia pójdzie do fryzjera.W tym uczesaniu mama wy-gląda, jak by wyszła z oka cyklonu. Zamówiłam już sobie godzinę u fryzjera na poniedziałek odparła matka. Manicure także stanowczo oświadczyła Dina. Koniecznie zgodziła się matka. Kto wie, może nawet zafunduję sobie ma-saż twarzy. Mama się zrobi na lalę powiedział Archie rzucając skórkę od boczku Jenkinso-wi i wsuwając piątego naleśnika.Wreszcie, jak zwykle na zakończenie śniadania, matka do ostatniej filiżanki kawy za-paliła papierosa i otworzyła gazetę.Ledwie jednak wzięła ją do ręki, ziewnęła i rzekła: Spać mi się chce okropnie.Wstała i ruszyła schodami na górę.Trójka Carstairsów eskortowała ją wiernie.Poka-zała im grubą paczkę na stoliku obok maszynki z kawą. Jak przyjdzie goniec z agencji, dajcie mu to.Dobranoc. W połowie schodówprzystanęła, jakby sobie coś przypominając: Szkoda, że to wczorajsze przyjęcie niebardzo wam się udało powiedziała.Dina otworzyła usta ze zdumienia, a April spytała: Ha? No, przecież było cały wieczór tak cicho odparła matka że chyba nie bawi-liście się dobrze. Bawiliśmy się wspaniale rzekła Dina. Cieszy mnie to powiedziała matka i ruszyła po schodach dalej. Do zobacze-nia!Troje Carstairsów popatrzyło po sobie. Albo mamusia ogłuchła oznajmiła uroczyście Dina albo była naprawdęwczoraj wieczór bardzo zajęta pisaniem. Westchnęła kręcąc głową. No, chodzmy!Trzeba zanieść jedzenie panu Sanfordowi, pozmywać talerze i wybrać się do miasta poprezent na Dzień Matki. Przede wszystkim odparła April muszę zobaczyć, co piszą w gazecie o na-szym pożarze. Rozłożyła gazetę na stole, zajrzała do niej i krzyknęła: Dina! Patrz!96O pożarze nie było na pierwszej stronie ani słowa.(Znalazły potem wzmiankę o nim,wydrukowaną petitem na siedemnastej stronie).Było natomiast coś o wiele bardziej in-teresującego. To on! powiedziała Dina.W willi Sanfordów panowały owego wieczora ciemności, a mężczyzna z rewolwe-rem w ręku stał na samym dole schodów, tak że widziały go w skrócie z góry.Mimo tonie mogły wątpić, że poznają charakterystyczną smagłą twarz pod opuszczonym ron-dem kapelusza. Pokażcie i mnie! dopominał się Archie.Przyjrzawszy się fotografii zawołał: Ja go znam! Przedwczoraj kręcił się koło domu! Co ty mówisz? zdumiała się Dina. Czego chciał? Pytał o drogę do państwa Cherington odparł Archie. I pokazałem mu. Dlaczego nam o tym nic nie powiedziałeś? spytała April. A bo ja wiedziałem, że tego pana też zamordują? bronił się Archie. Rzeczywiście, powinien był cię uprzedzić zimno odrzekła April. Pamiętaj,żebyś nam wszystko zawsze mówił! Oho! zawołał Archie urażony. Pewnie, że mógłbym wam dużo rzeczy opo-wiedzieć! Na przykład co? prowokowała April. Och, jędze! warknął Archie. Nie kłóćcie się, dzieci wmieszała się Dina. Chcę tu coś przeczytać. Ja też chcę czytać! oświadczył Archie. Podziurawione kulami ciało niejakiego Franka Rileya, notorycznego przestępcyi szantażysty, znaleziono dzisiaj o świcie w opuszczonej pływalni. To te syreny, które słyszeliśmy w nocy! powiedziała April. Dino, wiesz, cho-dzi z pewnością o stary basen na terenie Harrisów.To zaledwie trzy parcele stąd.PaniHarris trzymała tam ostatnio kaczki. Chodzmy tam zobaczyć! krzyknął Archie. Chodzmy zaraz! Nie hałasuj, Archie! powiedziała Dina roztargnionym tonem, Prychnęła pogar-dliwie: Podziurawione kulami! Co za przesada.Przecież dostał tylko jeden strzał. Nie oburzaj się, tylko czytaj dalej powiedziała April wskazując następny aka-pit reportażu..początkowo mniemano, że Rileya, znanego policji i popularnego w świecie prze-stępczym, zabiła szajka jego kompanów zwabiwszy go na przejażdżkę samochodem.Lecz ekspert sądowy, doktor William �ackleberry, po zbadaniu zwłok stwierdził, żewszystkie rany, prócz jednej śmiertelnej zadane zostały w kilka godzin po śmierciofiary, prawdopodobnie po to, by stworzyć pozory zbrodni zbiorowej. Zgadza się! zawołała April. Tak musiało być.Zabito go w willi Sanfordów,97a potem przeniesiono trupa i wrzucono do starej pływalni. Nie przerywaj, April napomniała siostrę Dina. Czytam dalej. Morderstwo wykryto, gdy pani Williamson, zbudzona odgłosem strzałów, zatelefo-nowała do policji skarżąc się, że sąsiedzi strzelają do jej kota.Dina zachichotała: Jak bym widziała panią Williamson! Wiesz co? wtrącił się Archie. Ja znam tego kota.Jenkins zwyciężył go w po-jedynku w zeszłym tygodniu.Dzielny stary Jenkins! Bądzże cicho! uspokoiła go April. Riley odsiadywał ostatnio karę za rabunek.Przed paru laty był aresztowany pod za-rzutem udziału w porwaniu i morderstwie Betty LeMoe, został jednak wówczas zwol-niony z braku dowodów winy. Czekaj chwilkę przerwała April. O tym porwaniu czytałam niedawnow Prawdziwych sprawach kryminalnych.Mniej więcej przed dwoma miesiącami.Była tam też fotografia tego Rileya.Dlatego jego twarz od razu wydała mi się skądciśznajoma. April nabrała tchu. To była śpiewaczka.czy może artystka operetki, na-prawdę sławna.Porwano ją sprzed teatru po przedstawieniu, a potem przyszedł list, pi-sany jej ręką, że wróci do teatru w piątek punktualnie w południe, jeżeli jej przyjacielewpłacą okup.Ale. Mów wolniej poprosiła Dina bo za chwilę pękniesz. No, więc wpłacono okup wolniej i urażonym tonem ciągnęła April. Pięt-naście tysięcy dolarów.A Betty LeMoe znalazła się w piątek punktualnie o dwunastejw południe, ale w trumnie! Na wieku trumny była przypięta kartka, że porywaczom na-prawdę bardzo przykro, ale musieli ją zabić, bo mogła ich wydać.Policja nie wykryła podziś dzień sprawców.W artykule dalej pisali o pózniejszym śledztwie, ale mamusia za-brała mi ten numer, zanim zdążyłam przeczytać do końca. Mamusia zabrała ci to pismo? zdziwiła się Dina. Dlaczego? Nie wiem odparła April. Powiedziała, że to nie jest lektura odpowiednia dlamnie. Dziwna historia rzekła Dina. Zwykle przecież pozwala nam czytać wszyst-ko, co chcemy. Mnie pozwala czytać wszystkie obrazkowe książki wtrącił Archie. Ja też się wtedy zdziwiłam odparła April bo nieraz czytałam Prawdziwesprawy kryminalne i mamusia nic nie miała przeciw temu.Nawet pożyczała ode mnienumery i sama także je czytała. Moje komiksy też mamusia wszystkie czyta! nie dał się przelicytować Archie. Archie rzekła Dina nie hałasuj tyle!Archie parsknął gniewnie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download @ ebook @ pdf @ pobieranie @ do ÂściÂągnięcia

Tematy